Με σημαντικές πρακτικές εφαρμογές
Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να δημιουργήσουν για πρώτη φορά ένα «μανδύα» που καλύπτει καλύτερα από κάθε άλλη φορά ένα αντικείμενο, κάνοντάς το αόρατο στα μάτια των παρατηρητών. Πρόκειται για ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην τεχνολογία της «αορατότητας».
Μέχρι τώρα τα προς εξαφάνιση αντικείμενα αντανακλούσαν έστω ένα μικρό μέρος του φωτός, ενώ αυτή τη φορά ένας κύλινδρος διαμέτρου 7,5 εκατοστών και ύψους ενός εκατοστού έγινε τελείως αόρατος στο φάσμα των μικροκυμάτων (και όχι του ορατού φωτός, κάτι δυσκολότερο, καθώς αυτό έχει πιο μικρό μήκος κύματος από τα μικροκύματα).
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέιβιντ Σμιθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για τα νέα υλικά Nature Materials, σύμφωνα με το BBC, πέτυχαν ώστε το φως (των μικροκυμάτων) να «γλιστράει» τελείως γύρω από το καλυμμένο αντικείμενο, χωρίς να αφήνει καμία αντανάκλαση, άρα και κανένα ίχνος του τελευταίου.
Ο «μανδύας» έχει σχήμα διαμαντιού και, όπως είπε ο Ντέηβιντ Σμιθ, «από όσο ξέρουμε, είναι ο πρώτος που πραγματικά πετυχαίνει την πλήρη αορατότητα», δημιουργώντας έτσι την τέλεια ψευδαίσθηση για τους παρατηρητές.
Όμως θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί κάτι ανάλογο με το μήκος κύματος του ορατού φωτός, με το οποίο οι άνθρωποι βλέπουν γύρω τους. Παρ' όλα αυτά, η αορατότητα έστω και στο φάσμα των μικροκυμάτων μπορεί να έχει διάφορες σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, κυρίως στις τηλεπικοινωνίες και στα ραντάρ, ιδίως αν η τεχνολογία βελτιωθεί περαιτέρω (προς το παρόν δουλεύει μόνο προς μια κατεύθυνση).
Η ιδέα ενός «μανδύα αορατότητα» πρωτο-εμφανίστηκε το 2006 με ένα άρθρο στο περιοδικό Science από τον φυσικό Τζον Πέντρι του Imperial College του Λονδίνου, σε συνεργασία με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς Ντέηβιντ Σμιθ και Ντέηβιντ Σούριγκ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ. Έκτοτε έχουν αναληφθεί πολλές προσπάθειες σε διάφορα μέρη του κόσμου, με διάφορα υλικά (τα λεγόμενα «μετα-υλικά») και σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Στόχος όλων αυτών των ερευνών, που ανήκουν στο νέο πεδίο της «οπτικής μετασχηματισμού», είναι -πέρα από την ίδια την αορατότητα- να φέρουν μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο που μεταδίδονται το φως και τα λοιπά μήκη κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα «μετα-υλικά» είναι υλικά κατασκευασμένα από τον άνθρωπο, τα οποία έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες (όπως η καθοδήγηση του φωτός γύρω από ένα αντικείμενο, ώστε αυτό να καταστεί «ανύπαρκτο»), που δεν υπάρχουν στα κοινά υλικά της φύσης.
Ο Σμιθ και οι συνεργάτες του ήδη δουλεύουν για να κάνουν τον «μανδύα» αποτελεσματικό στις τρεις διαστάσεις και όχι μόνο στις δύο.
Πηγη
Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να δημιουργήσουν για πρώτη φορά ένα «μανδύα» που καλύπτει καλύτερα από κάθε άλλη φορά ένα αντικείμενο, κάνοντάς το αόρατο στα μάτια των παρατηρητών. Πρόκειται για ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην τεχνολογία της «αορατότητας».
Μέχρι τώρα τα προς εξαφάνιση αντικείμενα αντανακλούσαν έστω ένα μικρό μέρος του φωτός, ενώ αυτή τη φορά ένας κύλινδρος διαμέτρου 7,5 εκατοστών και ύψους ενός εκατοστού έγινε τελείως αόρατος στο φάσμα των μικροκυμάτων (και όχι του ορατού φωτός, κάτι δυσκολότερο, καθώς αυτό έχει πιο μικρό μήκος κύματος από τα μικροκύματα).
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέιβιντ Σμιθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για τα νέα υλικά Nature Materials, σύμφωνα με το BBC, πέτυχαν ώστε το φως (των μικροκυμάτων) να «γλιστράει» τελείως γύρω από το καλυμμένο αντικείμενο, χωρίς να αφήνει καμία αντανάκλαση, άρα και κανένα ίχνος του τελευταίου.
Ο «μανδύας» έχει σχήμα διαμαντιού και, όπως είπε ο Ντέηβιντ Σμιθ, «από όσο ξέρουμε, είναι ο πρώτος που πραγματικά πετυχαίνει την πλήρη αορατότητα», δημιουργώντας έτσι την τέλεια ψευδαίσθηση για τους παρατηρητές.
Όμως θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί κάτι ανάλογο με το μήκος κύματος του ορατού φωτός, με το οποίο οι άνθρωποι βλέπουν γύρω τους. Παρ' όλα αυτά, η αορατότητα έστω και στο φάσμα των μικροκυμάτων μπορεί να έχει διάφορες σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, κυρίως στις τηλεπικοινωνίες και στα ραντάρ, ιδίως αν η τεχνολογία βελτιωθεί περαιτέρω (προς το παρόν δουλεύει μόνο προς μια κατεύθυνση).
Η ιδέα ενός «μανδύα αορατότητα» πρωτο-εμφανίστηκε το 2006 με ένα άρθρο στο περιοδικό Science από τον φυσικό Τζον Πέντρι του Imperial College του Λονδίνου, σε συνεργασία με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς Ντέηβιντ Σμιθ και Ντέηβιντ Σούριγκ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ. Έκτοτε έχουν αναληφθεί πολλές προσπάθειες σε διάφορα μέρη του κόσμου, με διάφορα υλικά (τα λεγόμενα «μετα-υλικά») και σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Στόχος όλων αυτών των ερευνών, που ανήκουν στο νέο πεδίο της «οπτικής μετασχηματισμού», είναι -πέρα από την ίδια την αορατότητα- να φέρουν μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο που μεταδίδονται το φως και τα λοιπά μήκη κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα «μετα-υλικά» είναι υλικά κατασκευασμένα από τον άνθρωπο, τα οποία έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες (όπως η καθοδήγηση του φωτός γύρω από ένα αντικείμενο, ώστε αυτό να καταστεί «ανύπαρκτο»), που δεν υπάρχουν στα κοινά υλικά της φύσης.
Ο Σμιθ και οι συνεργάτες του ήδη δουλεύουν για να κάνουν τον «μανδύα» αποτελεσματικό στις τρεις διαστάσεις και όχι μόνο στις δύο.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου