Το RASGRF-2 συνδέεται με την περιστασιακή μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, σύμφωνα με μελέτη σε εφήβους
Το γονίδιο που εντόπισαν οι ειδικοί του King's College του Λονδίνου φαίνεται ότι αποτελεί ρυθμιστή σε ό,τι αφορά την έκλυση ντοπαμίνης από τον εγκέφαλο
Το γονίδιο της… περιστασιακής βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ ανακάλυψαν ερευνητές του King’s College του Λονδίνου, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences».
Λιγότερη όρεξη για αλκοόλ λόγω έλλειψης του γονιδίου
Το συγκεκριμένο γονίδιο με την ονομασία RASGRF-2 είναι ένα από τα πολλά που έχουν συνδεθεί μέχρι σήμερα με την προβληματική κατανάλωση αλκοόλ. Η ομάδα από το Λονδίνο ανακάλυψε τώρα ότι ζώα που εμφάνιζαν έλλειψη του γονιδίου είχαν πολύ λιγότερη… όρεξη για αλκοόλ σε σύγκριση με άλλα που έφεραν το γονίδιο.
Στη συνέχεια οι ερευνητές διεξήγαγαν απεικονιστικές εξετάσεις στον εγκέφαλο 663 έφηβων αγοριών και είδαν ότι όσα εξ αυτών έφεραν μια συγκεκριμένη εκδοχή του γονιδίου εμφάνιζαν υψηλότερα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη που θεωρείται ένα από τα… ευτυχισμένα χημικά του εγκεφάλου.
Μεγαλύτερη έκλυση ντοπαμίνης
Μάλιστα κατά τη διάρκεια ενός τεστ στο οποίο υποβλήθηκαν τα 14χρονα αγόρια και αφορούσε την εκτέλεση ενός καθήκοντος με την προσμονή ανταμοιβής, οι μικροί εθελοντές παρουσίασαν αυξημένη δραστηριότητα σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται κοιλιακό ραβδωτό σώμα – η περιοχή αυτή εμπλέκεται στην έκλυση ντοπαμίνης.
Όταν οι ερευνητές ήλθαν σε επαφή με τα έφηβα αγόρια δύο χρόνια αργότερα και τα ρώτησαν σχετικά με τις συνήθειές τους σε ό,τι αφορά την κατανάλωση αλκοόλ ανακάλυψαν ότι όσα εξ αυτών έφεραν την «ένοχη» εκδοχή του RASGRF-2 έκαναν συχνότερα περιστασιακή κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ (πρόκειται για το αποκαλούμενο binge drinking).
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης καθηγητή Γκύντερ Σούμαν παρότι τα νέα ευρήματα δεν αποτελούν απόδειξη σχετικά με το ότι το γονίδιο RASGRF-2 είναι η αποκλειστική αιτία για την περιστασιακή βαριά κατανάλωση αλκοόλ (πολλοί περιβαλλοντικοί παράγοντες και άλλα γονίδια πιθανότατα εμπλέκονται στην όλη διαδικασία), ρίχνουν φως στο γιατί κάποια άτομα είναι πιο ευάλωτα απέναντι στη… σαγήνη του αλκοόλ.
Ρυθμιστής της ανταμοιβής
«Το γονίδιο αυτό φαίνεται να ρυθμίζει την ανταμοιβή που νιώθουν ορισμένα άτομα πίνοντας αλκοόλ. Οι άνθρωποι αναζητούν καταστάσεις οι οποίες εκπληρώνουν την ανάγκη που έχουν για ανταμοιβή και τους κάνουν να νιώθουν χαρά. Ετσι, εάν ο εγκέφαλος ενός ατόμου είναι με τέτοιον τρόπο ‘καλωδιωμένος’ ώστε να βρίσκει ότι το αλκοόλ θα του προσφέρει χαρά, το αποζητά» εξήγησε ο καθηγητής Σούμαν και προσέθεσε: «Ανακαλύψαμε ότι το γονίδιο RASGRF-2 παίζει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο σχετικά με το πώς το αλκοόλ ενεργοποιεί τον εγκέφαλο ώστε να εκλύσει ντοπαμίνη και να υπάρξει αίσθημα ανταμοιβής. Ετσι τα άτομα με μια παραλλαγή του γονιδίου αισθάνονται μεγαλύτερη ανταμοιβή από την κατανάλωση αλκοόλ και τελικώς έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν βαρείς πότες».
Ο δρ Σούμαν τόνισε ότι απαιτούνται τώρα περισσότερες μελέτες προκειμένου να επιβεβαιωθεί αυτή η θεωρία – για παράδειγμα η συγκεκριμένη μελέτη περιελάμβανε μόνο έφηβα αγόρια, γεγονός που καθιστά δύσκολο το να εκτιμηθεί η σύνδεση του γονιδίου με μακροπρόθεσμα μοτίβα κατανάλωσης αλκοόλ.
Προς γενετικά τεστ και νέα φάρμακα
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι πιθανό μελλοντικά να αναπτυχθούν γενετικά τεστ τα οποία θα προβλέπουν ποια άτομα κινδυνεύουν περισσότερο να κάνουν κατάχρηση αλκοόλ. Παράλληλα τα καινούργια ευρήματα ίσως οδηγήσουν στην ανάπτυξη φαρμάκων τα οποία θα μπλοκάρουν το αίσθημα ανταμοιβής που νιώθουν κάποια άτομα μέσω της κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ.
Πηγη
Το συγκεκριμένο γονίδιο με την ονομασία RASGRF-2 είναι ένα από τα πολλά που έχουν συνδεθεί μέχρι σήμερα με την προβληματική κατανάλωση αλκοόλ. Η ομάδα από το Λονδίνο ανακάλυψε τώρα ότι ζώα που εμφάνιζαν έλλειψη του γονιδίου είχαν πολύ λιγότερη… όρεξη για αλκοόλ σε σύγκριση με άλλα που έφεραν το γονίδιο.
Στη συνέχεια οι ερευνητές διεξήγαγαν απεικονιστικές εξετάσεις στον εγκέφαλο 663 έφηβων αγοριών και είδαν ότι όσα εξ αυτών έφεραν μια συγκεκριμένη εκδοχή του γονιδίου εμφάνιζαν υψηλότερα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη που θεωρείται ένα από τα… ευτυχισμένα χημικά του εγκεφάλου.
Μεγαλύτερη έκλυση ντοπαμίνης
Μάλιστα κατά τη διάρκεια ενός τεστ στο οποίο υποβλήθηκαν τα 14χρονα αγόρια και αφορούσε την εκτέλεση ενός καθήκοντος με την προσμονή ανταμοιβής, οι μικροί εθελοντές παρουσίασαν αυξημένη δραστηριότητα σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται κοιλιακό ραβδωτό σώμα – η περιοχή αυτή εμπλέκεται στην έκλυση ντοπαμίνης.
Όταν οι ερευνητές ήλθαν σε επαφή με τα έφηβα αγόρια δύο χρόνια αργότερα και τα ρώτησαν σχετικά με τις συνήθειές τους σε ό,τι αφορά την κατανάλωση αλκοόλ ανακάλυψαν ότι όσα εξ αυτών έφεραν την «ένοχη» εκδοχή του RASGRF-2 έκαναν συχνότερα περιστασιακή κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ (πρόκειται για το αποκαλούμενο binge drinking).
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης καθηγητή Γκύντερ Σούμαν παρότι τα νέα ευρήματα δεν αποτελούν απόδειξη σχετικά με το ότι το γονίδιο RASGRF-2 είναι η αποκλειστική αιτία για την περιστασιακή βαριά κατανάλωση αλκοόλ (πολλοί περιβαλλοντικοί παράγοντες και άλλα γονίδια πιθανότατα εμπλέκονται στην όλη διαδικασία), ρίχνουν φως στο γιατί κάποια άτομα είναι πιο ευάλωτα απέναντι στη… σαγήνη του αλκοόλ.
Ρυθμιστής της ανταμοιβής
«Το γονίδιο αυτό φαίνεται να ρυθμίζει την ανταμοιβή που νιώθουν ορισμένα άτομα πίνοντας αλκοόλ. Οι άνθρωποι αναζητούν καταστάσεις οι οποίες εκπληρώνουν την ανάγκη που έχουν για ανταμοιβή και τους κάνουν να νιώθουν χαρά. Ετσι, εάν ο εγκέφαλος ενός ατόμου είναι με τέτοιον τρόπο ‘καλωδιωμένος’ ώστε να βρίσκει ότι το αλκοόλ θα του προσφέρει χαρά, το αποζητά» εξήγησε ο καθηγητής Σούμαν και προσέθεσε: «Ανακαλύψαμε ότι το γονίδιο RASGRF-2 παίζει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο σχετικά με το πώς το αλκοόλ ενεργοποιεί τον εγκέφαλο ώστε να εκλύσει ντοπαμίνη και να υπάρξει αίσθημα ανταμοιβής. Ετσι τα άτομα με μια παραλλαγή του γονιδίου αισθάνονται μεγαλύτερη ανταμοιβή από την κατανάλωση αλκοόλ και τελικώς έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν βαρείς πότες».
Ο δρ Σούμαν τόνισε ότι απαιτούνται τώρα περισσότερες μελέτες προκειμένου να επιβεβαιωθεί αυτή η θεωρία – για παράδειγμα η συγκεκριμένη μελέτη περιελάμβανε μόνο έφηβα αγόρια, γεγονός που καθιστά δύσκολο το να εκτιμηθεί η σύνδεση του γονιδίου με μακροπρόθεσμα μοτίβα κατανάλωσης αλκοόλ.
Προς γενετικά τεστ και νέα φάρμακα
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι πιθανό μελλοντικά να αναπτυχθούν γενετικά τεστ τα οποία θα προβλέπουν ποια άτομα κινδυνεύουν περισσότερο να κάνουν κατάχρηση αλκοόλ. Παράλληλα τα καινούργια ευρήματα ίσως οδηγήσουν στην ανάπτυξη φαρμάκων τα οποία θα μπλοκάρουν το αίσθημα ανταμοιβής που νιώθουν κάποια άτομα μέσω της κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου