Τέσσερις νεαροί μεταπτυχιακοί φοιτητές του βρετανικού πανεπιστημίου του Λέστερ καταρρίπτουν τον μύθο της ταινίας «Αρμαγεδδών» του 1998, στην οποία μια ομάδα επιστημών και αστροναυτών τοποθετεί πυρηνικά στο υπέδαφος ενός αστεροειδούς, ο οποίος κατευθυνόταν προς τη Γη, με αποτέλεσμα τον σπάσουν σε δύο κομμάτια αποτρέποντας τη σύγκρουση.
Οι δύο μελέτες των τεσσάρων μεταπτυχιακών φοιτητών δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό φυσικής «Journal of Special Physics Topics» έχουν τίτλους «Θα μπορούσε ο Μπρους Γουίλις να σώσει τον κόσμο;» και «Θα μπορούσε ο Μπρους Γουίλις να προβλέψει το τέλος του κόσμου;».
Στις μελέτες επισημαίνεται ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην πραγματικότητα κανείς δεν θα μπορούσε να αποτρέψει τη σύγκρουση. Σημειώνει ότι το «Αρμαγεδδών» βρίσκεται συχνά σε διάφορες επιστημονικές λίστες με τις πιο «ψεύτικες» ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Οι τέσσερις μεταπτυχιακοί φοιτητές επισημαίνουν πως για να επιτευχθεί η διάσπαση ενός αστεροειδούς, όπως προκύπτει από τους υπολογισμούς, θα πρέπει να πυροδοτηθεί μια υδρογονοβόμβα ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερη από τον «Μεγάλο Ιβάν» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δίνονται στην ταινία για τον αστεροειδή, η διάσπαση θα ήταν εφικτή μόνο αν από την έκρηξη εκλυόταν ενέργεια 800 τρισεκατομμυρίων τερα-τζάουλ.
Αντίθετα, η συνολική έκλυση ενέργειας από τον «Μεγάλο Ιβάν», τη βόμβα υδρογόνου ισχύος 50 μεγατόνων που εξερράγη σε δοκιμή της ΕΣΣΔ το 1961, έφθασε μόλις τα 418.000 τερατζάουλ.
Αν η έκλυση ενέργειας ήταν του επιπέδου του «Μεγάλου Ιβάν», δηλαδή περίπου 420.000 τερατζάουλ, τότε για να πετύχει η αποστολή του «Αρμαγεδώνα» θα πρέπει η έκρηξη να πραγματοποιηθεί πολύ έγκαιρα, δηλαδή περίπου όταν ο αστεροειδής θα βρισκόταν ακόμα στις εσχατιές της Ζώνης Κούιπερ, της περιοχής του ηλιακού μας συστήματος πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, κοντά στην περιοχή του Πλούτωνα.
Ωστόσο, σε αυτή την περιοχή υπάρχουν ελάχιστοι αστεροειδείς με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (όπως αυτός στην ταινία), άρα θα ήταν απίθανο ο εν λόγω αστεροειδής να έρχεται από τόσο μακριά. Το πιθανότερο θα ήταν να προέρχεται από την κοντινή ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία.
Ο Μπεν Χιλ σημείωσε ότι σε αυτή την περίπτωση εναλλακτική λύση θα ήταν να «εκτροχιαστεί» ο αστεροειδής με κάποιο προωστικό μέσο, ωστόσο και πάλι για να πετύχει μια τέτοια αποστολή θα έπρεπε ο αστεροειδής να εντοπιστεί πολύ έγκαιρα και να προϋπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία και ο σχεδιασμός για μια τέτοια αποστολή.
Πηγη
Οι δύο μελέτες των τεσσάρων μεταπτυχιακών φοιτητών δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό φυσικής «Journal of Special Physics Topics» έχουν τίτλους «Θα μπορούσε ο Μπρους Γουίλις να σώσει τον κόσμο;» και «Θα μπορούσε ο Μπρους Γουίλις να προβλέψει το τέλος του κόσμου;».
Στις μελέτες επισημαίνεται ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην πραγματικότητα κανείς δεν θα μπορούσε να αποτρέψει τη σύγκρουση. Σημειώνει ότι το «Αρμαγεδδών» βρίσκεται συχνά σε διάφορες επιστημονικές λίστες με τις πιο «ψεύτικες» ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Οι τέσσερις μεταπτυχιακοί φοιτητές επισημαίνουν πως για να επιτευχθεί η διάσπαση ενός αστεροειδούς, όπως προκύπτει από τους υπολογισμούς, θα πρέπει να πυροδοτηθεί μια υδρογονοβόμβα ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερη από τον «Μεγάλο Ιβάν» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δίνονται στην ταινία για τον αστεροειδή, η διάσπαση θα ήταν εφικτή μόνο αν από την έκρηξη εκλυόταν ενέργεια 800 τρισεκατομμυρίων τερα-τζάουλ.
Αντίθετα, η συνολική έκλυση ενέργειας από τον «Μεγάλο Ιβάν», τη βόμβα υδρογόνου ισχύος 50 μεγατόνων που εξερράγη σε δοκιμή της ΕΣΣΔ το 1961, έφθασε μόλις τα 418.000 τερατζάουλ.
Αν η έκλυση ενέργειας ήταν του επιπέδου του «Μεγάλου Ιβάν», δηλαδή περίπου 420.000 τερατζάουλ, τότε για να πετύχει η αποστολή του «Αρμαγεδώνα» θα πρέπει η έκρηξη να πραγματοποιηθεί πολύ έγκαιρα, δηλαδή περίπου όταν ο αστεροειδής θα βρισκόταν ακόμα στις εσχατιές της Ζώνης Κούιπερ, της περιοχής του ηλιακού μας συστήματος πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, κοντά στην περιοχή του Πλούτωνα.
Ωστόσο, σε αυτή την περιοχή υπάρχουν ελάχιστοι αστεροειδείς με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (όπως αυτός στην ταινία), άρα θα ήταν απίθανο ο εν λόγω αστεροειδής να έρχεται από τόσο μακριά. Το πιθανότερο θα ήταν να προέρχεται από την κοντινή ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία.
Ο Μπεν Χιλ σημείωσε ότι σε αυτή την περίπτωση εναλλακτική λύση θα ήταν να «εκτροχιαστεί» ο αστεροειδής με κάποιο προωστικό μέσο, ωστόσο και πάλι για να πετύχει μια τέτοια αποστολή θα έπρεπε ο αστεροειδής να εντοπιστεί πολύ έγκαιρα και να προϋπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία και ο σχεδιασμός για μια τέτοια αποστολή.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου