Δεν μιλάμε βέβαια για τις δυνατότητες ενός Παβαρότι, παρ’ όλα αυτά ιδίως τα αρσενικά ποντίκια φαίνεται πως έχουν το δικό τους τρόπο να τραγουδούν και μάλιστα συγχρονισμένα.
Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τους Έριχ Τζάρβις και Γκουστάβο Αριάγκα του Τμήματος Νευροβιολογίας του Ιατρικού Ινστιτούτου Χάουαρντ Χιουζ του πανεπιστημίου Ντιουκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS ONE", έδειξαν για πρώτη φορά ότι τα ποντίκια έχουν παρόμοιους εγκεφαλικούς μηχανισμούς με αυτούς που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και τα πουλιά για τη φωνητική εκμάθηση και τα τραγούδια.
Τα περισσότερα ζώα βγάζουν κάποιου είδους ήχους, όμως πολύ λίγα μπορούν να τροποποιήσουν τη συχνότητα και τον τόνο των ήχων τους, έτσι ώστε να δημιουργήσουν φωνή και τραγούδια.
Πλην των ωδικών πουλιών, τα θηλαστικά που το κάνουν αυτό, είναι οι άνθρωποι, τα δελφίνια, οι φάλαινες, οι θαλάσσιοι λέοντες, οι ελέφαντες και οι νυχτερίδες (αλλά όχι οι στενοί μας συγγενείς, οι μεγάλοι πίθηκοι).
Σε αυτά τα ζώα, που διαθέτουν τα κατάλληλα εγκεφαλικά κυκλώματα και τις ανάλογες συμπεριφορές, έρχονται πλέον να προστεθούν και οι ποντικοί.
Έως τώρα ήταν γνωστό ότι τα αρσενικά ποντίκια βγάζουν μπροστά στα θηλυκά πολύπλοκους υπέρηχους (σε συχνότητες 50 έως 100 KHZ, πολύ πάνω από ό,τι μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί), που είναι γνωστοί ως το «τραγούδι των ποντικιών που φλερτάρουν».
Όμως, για πρώτη φορά, διαπιστώθηκε ότι τα αρσενικά ποντίκια, όταν ζουν μαζί με θηλυκά, μπορούν να αλλάζουν τον τόνο των «τραγουδιών» τους, που απευθύνουν το ένα στο άλλο, κάτι που φαίνεται να το μαθαίνουν βαθμιαία, καθώς σε διάστημα περίπου δύο μηνών συμβίωσης πετυχαίνουν να μεταβάλλουν τον τόνο ώστε να συγχρονίσουν τους ήχους τους.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι πρόκειται για μια περιορισμένη -σε σχέση με τα άλλα είδη- ικανότητα φωνητικής εκμάθησης, αν και παραμένει ανοιχτό το ερώτημα, όπως είπαν, σε ποιο βαθμό τα ποντίκια θα μπορούσαν να μάθουν πιο πολύπλοκα πράγματα όπως η αλλαγή -εκτός από τον τόνο- και της συχνότητας των ήχων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ποντίκια μπορούν να σχηματίσουν ορισμένες από τις αναγκαίες διασυνδέσεις ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου τους, έτσι ώστε οι νευρώνες τους να ελέγχουν τους ήχους που βγάζουν, αν και αυτές οι νευρωνικές συνδέσεις είναι λίγες και πρωτόγονες σε σχέση με τις αντίστοιχες στους ανθρώπους και στα πουλιά.
Παρ’ όλα αυτά, αυτό το χαρακτηριστικό στον εγκέφαλο θεωρείται ένα από τα βασικά πρόδρομα στοιχεία που τελικά οδήγησαν στην εξέλιξη του ανθρώπινου λόγου.
Ο Έριχ Τζάρβις, που αναγνώρισε ότι η νέα έρευνα έρχεται να ανατρέψει παγιωμένες πεποιθήσεις πολλών δεκαετιών για τα ποντίκια, εκτιμά ότι τα τελευταία, όσον αφορά τις ικανότητές τους για «τραγούδια», βρίσκονται κάπου ανάμεσα στις κότες και στα ωδικά πουλιά ή ανάμεσα στους ανθρώπους και τους πιθήκους.
Άλλοι επιστήμονες εμφανίστηκαν πάντως επιφυλακτικοί κατά πόσο όντως τα ποντίκια έχουν τέτοιες ικανότητες.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου