Σωστή ενημέρωση, πρόληψη, επαγρύπνηση, αλλά και εμβολιασμό όλων των οικόσιτων και αδέσποτων ζώων, συνιστούν ειδικοί επιστήμονες, με αφορμή την επανεμφάνιση -25 χρόνια μετά- του ιού της λύσσας στην Ελλάδα. «Η επανεμφάνιση της λύσσας στη χώρα μας δεν πρέπει να αποτελέσει αιτία υπερβολών και πανικού. Αυτό που χρειάζεται είναι η σωστή ενημέρωση και η λήψη των κατάλληλων μέτρων από τους αρμόδιους φορείς» τόνισε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου η πρόεδρος της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρείας (ΕΚΕ) Κατερίνα Λουκάκη.
Η λύσσα, σύμφωνα με τον καθηγητή Κτηνιατρικής Δημόσιας Υγείας, Βασίλη Κοντό, οφείλεται σε ιό, ο οποίος προκαλεί θανατηφόρο λοίμωξη, που μεταδίδεται ανάμεσα στα άγρια, τα οικόσιτα ζώα και τον άνθρωπο. «Ο ιός της λύσσας προκαλεί σοβαρή νευρική νόσο, η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί, είναι 100% θανατηφόρος μετά την έναρξη των κλινικών συμπτωμάτων. Αντίθετα, είναι 100% ιάσιμη, εφόσον ο ασθενής ξεκινήσει άμεσα αντιλυσσική αγωγή, η οποία περιλαμβάνει εμβολιασμό σε τρεις δόσεις εντός ενός μηνός και κατά περίπτωση, τη χορήγηση αντιλυσσικού ορού» τόνισε ο καθηγητής Μικροβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αθανάσιος Τσακρής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιολογίας και Ιογενών Νοσημάτων του Τμήματος Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Χαράλαμπο Μπιλλίνη, ο ιός της λύσσας ανιχνεύεται συχνότερα σε αλεπούδες, ρακούν, κουνάβια, νυχτερίδες και άγριους σκύλους, που αποτελούν και «δεξαμενές» του ιού. Ο ιός μεταδίδεται από δείγμα ζώου, που απεκκρίνει τον ιό με το σάλιο του σε άλλο ζώο ή στον άνθρωπο. «Πύλη εισόδου» μπορεί να αποτελέσει και ένα εξωτερικό τραύμα, που έρχεται σε επαφή με σάλιο ζώου, το οποίο πάσχει από λύσσα. Τουλάχιστον 90% των κρουσμάτων λύσσας στον άνθρωπο οφείλονται σε δείγμα από λυσσασμένο οικόσιτο ή αδέσποτο ζώο συντροφιάς (σκύλο ή γάτα)».
«Μοναδικό αποτελεσματικό μέσο πρόληψης της λύσσας αποτελεί ο εμβολιασμός όλων των οικόσιτων, αλλά και των αδέσποτων ζώων» ανέφερε ο ιολόγος δρ. Κωνσταντίνος Κυριάκης, διδάκτωρ στο Τμήμα Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μέλος του ΔΣ της ΕΚΕ.
Το προσβεβλημένο οικόσιτο ζώο μπορεί να αναγνωριστεί σχετικά εύκολα διότι αλλάζει συμπεριφορά καθώς αποφεύγει τον άνθρωπο, κρύβεται σε σκοτεινά μέρη, γαβγίζει χωρίς λόγο, ερεθίζεται εύκολα από το φως ή τον θόρυβο, δεν έχει όρεξη για φαγητό, παρουσιάζει αστάθεια και επιτίθεται συχνά χωρίς να υπάρχει λόγος, η όψη του είναι σχετικά άγρια, ενώ παρουσιάζει ασυνήθη σιελόρροια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής Β. Κοντός, η λύσσα αποτελεί σημαντικό πρόβλημα σε αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και σε μικρότερο βαθμό της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική καταγράφονται κρούσματα κυρίως σε ζώα και πολύ σπάνια σε ανθρώπους.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από λύσσα, κυρίως στην Ινδία και την Αφρική. Στην Ευρώπη, κάθε χρόνο καταγράφονται και επιβεβαιώνονται εργαστηριακά περίπου 6.000 κρούσματα σε ζώα (κυρίως άγρια σαρκοφάγα), ενώ 8 με 10 άνθρωποι πεθαίνουν από λύσσα. Όλα τα περιστατικά που αναφέρονται σε ανθρώπους διαπιστώθηκαν σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι ακολουθούν αντιλυσσική αγωγή ύστερα από την έκθεσή τους σε ζώο ύποπτο για λύσσα.
Η Ελλάδα, όπως τόνισαν οι επιστήμονες, ήταν ελεύθερη λύσσας από το 1987, μετά την εφαρμογή συστηματικών εμβολιασμών, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Όμως, τα τελευταία χρόνια κρούσματα λύσσας καταγράφονται σε όλες τις χώρες με τις οποίες συνορεύει η Ελλάδα. Ο ιός ενδημεί στην άγρια πανίδα στην Αλβανία, την ΠΓΔΜ, τη Βουλγαρία και την Τουρκία, ενώ καταγράφονται σποραδικά κρούσματα σε σκύλους και κυρίως σε γάτες σε όλα τα Βαλκάνια.
Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια πρόγραμμα επιτήρησης της λύσσας. Από τα έως τώρα δεδομένα, η κατάσταση δε φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, ανέφεραν οι επιστήμονες, προσθέτοντας ότι το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα επιτήρησης οδήγησε στην πρόσφατη καταγραφή περιστατικού λύσσας στη χώρα και συγκεκριμένα σε αλεπού, στο Παλαιόκαστρο Κοζάνης, γεγονός που καθιστά αναγκαία την εντατικοποίηση του παραπάνω προγράμματος από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες του υπουργείου.
Πηγη
Η λύσσα, σύμφωνα με τον καθηγητή Κτηνιατρικής Δημόσιας Υγείας, Βασίλη Κοντό, οφείλεται σε ιό, ο οποίος προκαλεί θανατηφόρο λοίμωξη, που μεταδίδεται ανάμεσα στα άγρια, τα οικόσιτα ζώα και τον άνθρωπο. «Ο ιός της λύσσας προκαλεί σοβαρή νευρική νόσο, η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί, είναι 100% θανατηφόρος μετά την έναρξη των κλινικών συμπτωμάτων. Αντίθετα, είναι 100% ιάσιμη, εφόσον ο ασθενής ξεκινήσει άμεσα αντιλυσσική αγωγή, η οποία περιλαμβάνει εμβολιασμό σε τρεις δόσεις εντός ενός μηνός και κατά περίπτωση, τη χορήγηση αντιλυσσικού ορού» τόνισε ο καθηγητής Μικροβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αθανάσιος Τσακρής.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιολογίας και Ιογενών Νοσημάτων του Τμήματος Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Χαράλαμπο Μπιλλίνη, ο ιός της λύσσας ανιχνεύεται συχνότερα σε αλεπούδες, ρακούν, κουνάβια, νυχτερίδες και άγριους σκύλους, που αποτελούν και «δεξαμενές» του ιού. Ο ιός μεταδίδεται από δείγμα ζώου, που απεκκρίνει τον ιό με το σάλιο του σε άλλο ζώο ή στον άνθρωπο. «Πύλη εισόδου» μπορεί να αποτελέσει και ένα εξωτερικό τραύμα, που έρχεται σε επαφή με σάλιο ζώου, το οποίο πάσχει από λύσσα. Τουλάχιστον 90% των κρουσμάτων λύσσας στον άνθρωπο οφείλονται σε δείγμα από λυσσασμένο οικόσιτο ή αδέσποτο ζώο συντροφιάς (σκύλο ή γάτα)».
«Μοναδικό αποτελεσματικό μέσο πρόληψης της λύσσας αποτελεί ο εμβολιασμός όλων των οικόσιτων, αλλά και των αδέσποτων ζώων» ανέφερε ο ιολόγος δρ. Κωνσταντίνος Κυριάκης, διδάκτωρ στο Τμήμα Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μέλος του ΔΣ της ΕΚΕ.
Το προσβεβλημένο οικόσιτο ζώο μπορεί να αναγνωριστεί σχετικά εύκολα διότι αλλάζει συμπεριφορά καθώς αποφεύγει τον άνθρωπο, κρύβεται σε σκοτεινά μέρη, γαβγίζει χωρίς λόγο, ερεθίζεται εύκολα από το φως ή τον θόρυβο, δεν έχει όρεξη για φαγητό, παρουσιάζει αστάθεια και επιτίθεται συχνά χωρίς να υπάρχει λόγος, η όψη του είναι σχετικά άγρια, ενώ παρουσιάζει ασυνήθη σιελόρροια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής Β. Κοντός, η λύσσα αποτελεί σημαντικό πρόβλημα σε αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και σε μικρότερο βαθμό της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική καταγράφονται κρούσματα κυρίως σε ζώα και πολύ σπάνια σε ανθρώπους.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από λύσσα, κυρίως στην Ινδία και την Αφρική. Στην Ευρώπη, κάθε χρόνο καταγράφονται και επιβεβαιώνονται εργαστηριακά περίπου 6.000 κρούσματα σε ζώα (κυρίως άγρια σαρκοφάγα), ενώ 8 με 10 άνθρωποι πεθαίνουν από λύσσα. Όλα τα περιστατικά που αναφέρονται σε ανθρώπους διαπιστώθηκαν σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι ακολουθούν αντιλυσσική αγωγή ύστερα από την έκθεσή τους σε ζώο ύποπτο για λύσσα.
Η Ελλάδα, όπως τόνισαν οι επιστήμονες, ήταν ελεύθερη λύσσας από το 1987, μετά την εφαρμογή συστηματικών εμβολιασμών, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Όμως, τα τελευταία χρόνια κρούσματα λύσσας καταγράφονται σε όλες τις χώρες με τις οποίες συνορεύει η Ελλάδα. Ο ιός ενδημεί στην άγρια πανίδα στην Αλβανία, την ΠΓΔΜ, τη Βουλγαρία και την Τουρκία, ενώ καταγράφονται σποραδικά κρούσματα σε σκύλους και κυρίως σε γάτες σε όλα τα Βαλκάνια.
Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια πρόγραμμα επιτήρησης της λύσσας. Από τα έως τώρα δεδομένα, η κατάσταση δε φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, ανέφεραν οι επιστήμονες, προσθέτοντας ότι το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα επιτήρησης οδήγησε στην πρόσφατη καταγραφή περιστατικού λύσσας στη χώρα και συγκεκριμένα σε αλεπού, στο Παλαιόκαστρο Κοζάνης, γεγονός που καθιστά αναγκαία την εντατικοποίηση του παραπάνω προγράμματος από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες του υπουργείου.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου