Πολλές εξελικτικές θεωρίες διαμορφώθηκαν στο παρελθόν επιχειρώντας να εξηγήσουν την εξέλιξη του ανθρώπου σε ένα, τελικώς, δίποδο όν και να τον διαχωρίσουν από το προγονικό του όμοιο, τον πίθηκο.
Μία από τος πιο γνωστές αλλά και σημαίνουσες εξελικτικές θεωρίες είναι αυτή του Δαρβίνου. Ο Δαρβίνος, λοπόν, υποστήριξε ότι αιτία του διποδισμού ήταν η ανάγκη να ελευθερωθούν τα άνω άκρα προκειμένου να κατασκευάζονται εργαλεία απαραίτητα για την επιβίωση και τη διατήρηση του είδους. Η θεωρία, όμως, αυτή επικρίθηκε και, τελικώς, εγκαταλείφθηκε καθώς τα απολιθώματα αποδεικνύουν ότι ο διποδισμός προυπήρξε της κατασκευής των εργαλείων από τα ανθρωποειδή.
Κατόπιν, υποστηρίχθηκε από τον Κρίς Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου ότι η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα της όρθιας στάσης των ουρακοτάγκων και των λοιπών ομοίων τους όταν βρίσκονται πάνω στα δέντρα και τρέφονται. Μία πιο εξελιγμένη οπτική του ζητήματος αποδίδει τον διποδισμό στην ανάγκη να διανύονται μεγάλες αποστάσεις και να συλλέγονται περισσότερα είδη τροφής με σκοπό τη μακροζωία…
Η ερμηνεία της όρθιας στάσης έγκειται τελικά στην μετάβαση των προγόνων μας από τα δάση στη Σαβάνα πριν από 1,7 εκατομμύρια περίπου χρόνια.Την περίοδο αυτή πραγματοποιήθηκαν και οι μεγαλύτερες ανατομικές αλλαγές στους ώμους, τα πόδια και τη λεκάνη έτσι ώστε τα ανθρωποειδή να μπορούν να αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες και να κυκλοφορεί καλύτερα ο αέρας στο σώμα τους.
Τελικώς, οποιαδήποτε εξελικτική θεωρία κι αν δεχτούμε ως ορθότερη ένα είναι το κοινό σημείο όλων: η ανάγκη διαρκούς προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες αποτελεί πρόκριμα για την επίτευξη της επιβίωσης…
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου