Στην αυτοψία που έγινε στον Αϊνστάιν το 1955 μετά τον θάνατο του, ο εγκέφαλός του ήταν σκέτη απογοήτευση για τους ειδικούς: ήταν λίγο μικρότερος από τον μέσο όρο των κανονικών ανθρώπων. Πράγματι, μελέτες που έγιναν αργότερα πρότειναν ότι υπάρχει ελάχιστη σχέση μεταξύ του μεγέθους του εγκεφάλου και της εξυπνάδας ή της διάνοιας. Φαίνεται ότι το κλειδί για την εξυπνάδα έχει να κάνει με την ποιότητα του εγκεφάλου και όχι με την ποσότητα.
Ένας σημαντικός παράγοντας φαίνεται να είναι πόσο οι νευρώνες μας μπορούν να συνεννοηθούν ο ένας με τον άλλο. Ο Martijn van den Heuvel, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, διαπίστωσε ότι οι πιο έξυπνοι εγκέφαλοι φαίνεται να έχουν πιο αποτελεσματικά δίκτυα μεταξύ των νευρώνων – με άλλα λόγια, χρειάζονται λιγότερα βήματα για την αναμετάδοση ενός μηνύματος μεταξύ των διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου. Κι αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει το ένα τρίτο περίπου της διαφοροποίησης του IQ σε έναν πληθυσμό, εξηγεί ο Martijn van den Heuvel.
Αριστερά: Οι άνθρωποι που είναι μετρ στο σκάκι έχουν πολύ υψηλό IQ
Το σκάκι Ένας άλλος βασικός παράγοντας είναι το μονωτικό λιπώδες περίβλημα γύρω από τις νευρικές ίνες (νευρώνες), το οποίο επηρεάζει την ταχύτητα των ηλεκτρικών σημάτων. Ο Paul Thompson, από το Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες, έχει βρει έναν συσχετισμό μεταξύ του IQ και την ποιότητα των ελύτρων (το κάλυμμα).
Εμείς βέβαια δεν γνωρίζουμε ακόμα ακριβώς πόσα γονίδια συμβάλλουν στη συλλογή των πληροφοριών, αλλά διάφορες μελέτες εκτιμούν ότι ο αριθμός αυτών των γονιδίων κυμαίνεται από 40 έως 80 τοις εκατό. Αυτό το ευρύ φάσμα των εκτιμήσεων ενδέχεται να προκύπτει, επειδή τα γονίδια συμβάλλουν περισσότερο στο IQ καθώς γερνάμε, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι. Συγκρίνοντας στοιχεία από 11.000 ζεύγη διδύμων, ο Robert Plomin του Βασιλικού Κολλεγίου του Λονδίνου, διαπίστωσε ότι σε ηλικία 9 ετών, τα γονίδια εξηγούν το 40 τοις εκατό της διαφοροποίησης, αλλά μέχρι τα 17 αντιπροσωπεύουν περίπου τα δύο τρίτα της διαφοροποίησης του IQ.
Πώς άραγε θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό; Ίσως τα γονίδια να επηρεάζουν τον τρόπο που ο ίδιος ο εγκέφαλός μας επανακαλωδιώνεται καθώς ωριμάζει. Αλλιώς, αυτά τα γονίδια μπορεί να υπαγορεύουν το κατά πόσον κάποιος είναι πιθανό να επιζητήσει να αποκτήσει κατάλληλες εμπειρίες, για να βοηθήσει τον εγκέφαλό του να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.
"Αν έχουμε δηλαδή προδιάθεση να έχουμε ένα ταλέντο, μπορούμε να επιδιώξουμε δραστήρια ένα περιβάλλον που να ταιριάζει με αυτό”, εξηγεί ο Thompson.
Ένας σημαντικός παράγοντας φαίνεται να είναι πόσο οι νευρώνες μας μπορούν να συνεννοηθούν ο ένας με τον άλλο. Ο Martijn van den Heuvel, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, διαπίστωσε ότι οι πιο έξυπνοι εγκέφαλοι φαίνεται να έχουν πιο αποτελεσματικά δίκτυα μεταξύ των νευρώνων – με άλλα λόγια, χρειάζονται λιγότερα βήματα για την αναμετάδοση ενός μηνύματος μεταξύ των διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου. Κι αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει το ένα τρίτο περίπου της διαφοροποίησης του IQ σε έναν πληθυσμό, εξηγεί ο Martijn van den Heuvel.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου