Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Η ηλικία του σύμπαντος

Από τις πιό ενδιαφέρουσες διηγήσεις που διεγείρουν την ανθρώπινη φαντασία είναι η εξιστόρηση της εξέλιξης του σύμπαντος από τη στιγμή της δημιουργίας του μέχρι σήμερα.Όπως είναι φανερό μιλώντας για την ιστορία του σύμπαντος θεωρούμε δεδομένο ότι το σύμπαν είχε μια συγκεκριμένη αρχή γέννησης ,όπως ακριβώς ένα παιδί.Ως εκ τούτου μια συγκεκριμένη και πρακτικά μετρήσιμη ηλικία,δηλαδή μια χρονική περίοδο ύπαρξης.
Η έννοια της ηλικίας του σύμπαντος είναι ένα πλαστό κατασκεύασμα της ανθρώπινης επιστήμης και δεν ανταποκρίνεται στην ουσία της πραγματικότητας.
Η απόδειξη της αλήθειας είναι πολύ εύκολη.

Σύμφωνα με τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης το σύμπαν από τη στιγμή της έκρηξης άρχισε να διαστέλλεται ,που σημαίνει όταν αυξάνεται η ακτίνα του σύμπαντος ταυτόχρονα μεταβάλλεται η καμπυλότητα του χώρου και η πυκνότητα της ύλης.Αυτό σημαίνει σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας μεταβολή εκείνης της ποσότητας που σήμερα την ονομάζουμε δευτερόλεπτο χρόνου,δηλαδή η διάρκεια του δευτερολέπτου κατά της διάφορες περιόδους της ζωής του σύμπαντος διαρκούσε περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με τη πυκνότητα της ύλης και τη καμπυλότητα του χώρου.
Δεχόμαστε ότι κατα τις πρώτες στιγμές η πυκνότητα και η καμπυλότητα του χώρου ήταν άπειρη, επομένως η διάρκεια του δευτερολέπτου ήταν άπειρη.
Τι εννοούμε λοιπόν όταν αναφερόμαστε στη ηλικία του σύμπαντος σχεδόν τίποτα.
Αφού η ηλικία αυτή είναι ένα άθροισμα δευτερολέπτων διαφορετικής διάρκειας,όπου η αρχική διάρκεια είναι άπειρη.
Η συζήτηση λοιπόν της ηλικίας του σύμπαντος μόνο φιλοσοφική αξία μπορεί να έχει.
Αυτό γίνεται για να επιβεβαιωθεί πλαστά ,η κοινή ανθρώπινη αντίληψη ότι η Νευτώνια Φυσική και η Ευκλείδια Γεωμετρία συνεχίζουν να κυριαρχούν στην ερμηνεία των μεγάλων κοσμικών δομών της ύλης που είναι το σύμπαν.
Γνωρίζουμε όμως ότι από το 1905 που ο Αϊνστάιν δημιούργησε τη Γενική Θεωρία τηςΣχετικότητας δεν ισχύει η αντίληψη αυτή.
Οταν λοιπόν σήμερα λέμε ηλικία του σύμπαντος ,δεν είναι η ηλικία του σύμπαντος από την υποτιθέμενη έναρξη του σύμπαντος που μπορεί να μην υπάρχει ,αλλά την ηλικία των αρχαιοτέρων αστέρων που αρχίζει από τη στιγμή της δημιουργίας τους και δεν ταυτίζεται με την στιγμή της μεγάλης έκρηξης.
Αυτή η ηλικία βρέθηκε να είναι περίπου 13,5 δισεκατομύρια χρόνια.
Το 1920 ο Εdwin Hubble ανακάλυψε τη διαστολή του σύμπαντος, βρήκε ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται με ταχύτητα , που είναι ανάλογη της απόστασης τους από τη Γη.
Η απόσταση των γαλαξιών βρίσκεται μέσω των κηφείδων αστέρων .Οι κηφείδες αστέρες έχουν μεταβλητή λαμπρότητα ,από τη περίοδο της μεταβολής υπολογίζουμε την απόσταση τους και επομένως και την απόσταση του γαλαξία .Έτσι βρέθηκε η ηλικία του σύμπαντος μεταξύ 7 και 20 δισ. χρόνια.Τα επίγεια τηλεσκόπια αδυνατούσαν να παρατηρήσουν λόγω της ατμόσφαιρας απομακρυσμένους κηφείδες γαλαξιών.Όταν τοποθετήθηκε στο διάστημα το τηλεσκόπιο Ηubble βρέθηκαν γαλαξίες σε μεγαλύτερες αποστάσεις ,οπότε υπολογίστηκε η ηλικία του σύμπαντος με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Το 1996-1997 οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν 50 κηφείδες στο γαλαξία NGC4603 προσδιορίζοντας την απόσταση του 108 εκατομμύρια έτη φωτός.Αυξάνοντας και την ακρίβεια υπολογισμού της ηλικίας του σύμπαντος.
Η ηλικία αυτή επιβεβαιώθηκε και με άλλη μέθοδο.
Το 2003 χαρτογραφήθηκε η ακτινοβολία που εκπέμπεται από όλα τα σημεία του ουρανού και δημιουργήθηκε πριν δημιουργηθούν τα αστέρια.
Αυτή η ακτινοβολία που λέγεται κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου(CMB),είναι απομεινάρι της θερμότητας από τη μεγάλη έκρηξη.
Η ανίχνευση αυτής της ακτινοβολίας είναι από τα μεγαλύτερa επιτεύγματα της Ραδιοαστρονομίας .
Σύμφωνα λοιπόν με τις εκτιμήσεις που έγιναν από αυτή την ακτινοβολία η ηλικία του σύμπαντος είναι 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια με αβεβαιότητα 200 εκατομμύρια χρόνια.
Στράτος Θεοδοσίου Καθηγητής Πανεπιστημίου-Αστροφυσικός


Πηγή

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου