Δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε ποτέ ένα παράλληλο σύμπαν

Μήπως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα; Και πώς θα μάθουμε; Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Calgary και Waterloo στον Καναδά και το Πανεπιστήμιο της Γενεύης έχουν δημοσιεύσει μία μελέτη στο Physical Review Letters εξηγώντας γιατί δεν βλέπουμε συνήθως τις φυσικές συνέπειες της κβαντομηχανικής και γιατί μπορεί να είναι αδύνατο να ανιχνεύσουμε ποτέ κάποιο παράλληλο σύμπαν (με τα σημερινά επίπεδα της επιστημονικής γνώσης).

"Η κβαντική φυσική λειτουργεί φανταστικά καλά σε μικρές κλίμακες, αλλά όταν πρόκειται για μεγαλύτερες κλίμακες, είναι σχεδόν αδύνατο να μετρήσουμε αρκετά καλά τα φωτόνια. Έχουμε αποδείξει ότι αυτό κάνει δύσκολο να δούμε αυτά τα αποτελέσματα στην καθημερινή μας ζωή," λέει ο Christoph Simon, ο οποίος διδάσκει στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι, και κύριος συντάκτης της δημοσίευσης με τίτλο: η δυσκολία να δούμε μικρο-και μακρο φαινόμενα κβαντικής διεμπλοκής.

Είναι γνωστό ότι τα κβαντικά συστήματα είναι εύθραυστα. Όταν ένα φωτόνιο αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του, ακόμη και το πιο μικροσκοπικό κομμάτι,  η υπέρθεση καταστρέφεται. Η υπέρθεση αποτελεί θεμελιώδη αρχή της κβαντικής φυσικής και μας λέει ότι τα συστήματα μπορούν να υπάρχουν σε όλες τις δυνατές καταστάσεις τους ταυτόχρονα. Αλλά όταν κάποιος τα μετρήσει, μόνο το αποτέλεσμα μιας από τις καταστάσεις είναι δεδομένο (φανερώνεται μόνο μία κατάσταση).

Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως αποσυνοχή, και έχει μελετηθεί εντατικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Η ιδέα της αποσυνοχής ως νοητικό πείραμα, είχε τεθεί από τον Έρβιν Σρέντιγκερ, έναν από τους ιδρυτές της κβαντικής φυσικής, με το περίφημο παράδοξο της γάτας του: μια γάτα σε ένα κουτί μπορεί να είναι και νεκρή και ζωντανή ταυτόχρονα.

Αλλά, σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης αυτής, αποδεικνύεται ότι η αποσυνοχή δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο είναι δύσκολο να δούμε τα κβαντικά φαινόμενα. Για να δούμε τα κβαντικά φαινόμενα απαιτούνται εξαιρετικά ακριβείς μετρήσεις. Ο Simon και η ομάδα του μελέτησαν ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για μια τέτοια "γάτα", χρησιμοποιώντας μια συγκεκριμένη κβαντική κατάσταση που αφορά ένα μεγάλο αριθμό των φωτονίων.

"Έχουμε αποδείξει ότι, για να δούμε την κβαντική φύση της κατάστασης αυτής, πρέπει κανείς να είναι σε θέση να μετρήσει τον αριθμό των φωτονίων σε αυτήν τέλεια", λέει ο Σάιμον. "Αυτό δε γίνεται όλο και πιο δύσκολο όταν ο συνολικός αριθμός των φωτονίων αυξάνεται. Η διάκριση ενός φωτονίου από δύο φωτόνια είναι μέσα στις δυνατότητές της τρέχουσας τεχνολογίας, αλλά η διάκριση ενός εκατομμυρίου φωτονίων από ένα εκατομμύριο συν ένα φωτόνια δεν είναι. "

Πηγη

Posted in: Διάστημα