Το πάθος ορισμένων ανθρώπων είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστο. ο Nick Risinger αφιέρωσε ένα χρόνο από τη ζωή του, ταξιδεύοντας συνολικά 60.000 χιλιόμετρα, τραβώντας 37.440 φωτογραφίες τον νυχτερινό ουρανό και συνδυάζοντάς τες σε μια υπερ-φωτογραφία των 5.000 megapixel. Το αποτέλεσμα είναι αποκαλυπτικό.
Ίσως να μην έχετε ακουστά για τη φωτορρύπανση, όμως είναι ο λόγος που όταν πηγαίνετε σε κάποιο χωριό τα αστέρια φαίνονται πολύ πιο φωτεινά. Επίσης, εξ' αιτίας της φωτορρύπανσης, αναγκαζόμαστε να χτίζουμε τα τηλεσκόπια στα μεγαλύτερα δυνατά υψόμετρα. Με απλά λόγια, το τεχνητό φως στην επιφάνεια της γης τη νύχτα κρύβει τα αστέρια στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ο Risinger, στο τιτάνιο αυτό φωτογραφικό του έργο, κατάφερε να απαθανατίσει τον ουρανό με χίλιες φορές περισσότερη λεπτομέρεια απ' όσο τον βλέπουμε όλοι, αποκαλύπτωντας δεκάδες εκατομμυρίων αστέρων, τμήματα του γαλαξία μας καθώς και γειτονικούς γαλαξίες. Αυτό το πέτυχε αφ' ενός επιλέγοντας τις σκοτεινότερες δυνατές τοποθεσίες για να τραβήξει τις φωτογραφίες του, αφ' ετέρου αφήνοντας μεγάλο χρόνο έκθεσης στις 6 φωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποίησες. Επειδή όμως τα αστέρια δεν παραμένουν ακίνητα στον ουρανό, είχε επίσης ένα ειδικό τρίποδο που περιέστρεφε την μηχανή συγχρονισμένο με την περιφορά της γης.
Βέβαια, για να πετύχει το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα, χρειαζόταν σχέδιο. Πριν ξεκινήσει χώρισε τον ουρανό σε 624 ισομεγέθεις περιοχές και βάζοντας τις συντεταγμένες του στον υπολογιστή, επιβεβαίωνε πως βρισκόταν στο σωστό σημείο και δεν θα είχε κενά στη φωτογράφισή του. Σε κάθε περιοχή τράβαγε 60 λήψεις: 4 σύντομες, 4 μεσαίες, 4 μακράς διαρκείας με την καθεμία από τις 6 φωτογραφικές μηχανές.
Ό,τι και να πούμε, πάντως, τα λόγια ωχριούν μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ σαν ένα interactive panorama και εδώ σαν μια εικόνα στην οποία απλά μπορείτε να κάνετε zoom.
Ο Risinger, στο τιτάνιο αυτό φωτογραφικό του έργο, κατάφερε να απαθανατίσει τον ουρανό με χίλιες φορές περισσότερη λεπτομέρεια απ' όσο τον βλέπουμε όλοι, αποκαλύπτωντας δεκάδες εκατομμυρίων αστέρων, τμήματα του γαλαξία μας καθώς και γειτονικούς γαλαξίες. Αυτό το πέτυχε αφ' ενός επιλέγοντας τις σκοτεινότερες δυνατές τοποθεσίες για να τραβήξει τις φωτογραφίες του, αφ' ετέρου αφήνοντας μεγάλο χρόνο έκθεσης στις 6 φωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποίησες. Επειδή όμως τα αστέρια δεν παραμένουν ακίνητα στον ουρανό, είχε επίσης ένα ειδικό τρίποδο που περιέστρεφε την μηχανή συγχρονισμένο με την περιφορά της γης.
Βέβαια, για να πετύχει το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα, χρειαζόταν σχέδιο. Πριν ξεκινήσει χώρισε τον ουρανό σε 624 ισομεγέθεις περιοχές και βάζοντας τις συντεταγμένες του στον υπολογιστή, επιβεβαίωνε πως βρισκόταν στο σωστό σημείο και δεν θα είχε κενά στη φωτογράφισή του. Σε κάθε περιοχή τράβαγε 60 λήψεις: 4 σύντομες, 4 μεσαίες, 4 μακράς διαρκείας με την καθεμία από τις 6 φωτογραφικές μηχανές.
Ό,τι και να πούμε, πάντως, τα λόγια ωχριούν μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ σαν ένα interactive panorama και εδώ σαν μια εικόνα στην οποία απλά μπορείτε να κάνετε zoom.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου