Πρόβατα. Πρόβατα περίεργα. Πρόβατα – ντέτεκτιβ. Σ’ αυτά αφιέρωσα αρκετό από τον ελεύθερο μου χρόνο τις τελευταίες μέρες μέσω του βιβλίου της συγγραφέα Λέονι Σουάν, το Ξύπνημα των Αμνών
Πριν κάνω την κριτική μου, όποιος θέλει διαβάζει την εισαγωγή που βρίσκεται –όπως σε κάθε βιβλίο - στο οπισθόφυλλο
"Στη λοφοπλαγιά ενός ειδυλλιακού ιρλανδέζικου χωριού, του Γκλένκιλ, ένα κοπάδι πρόβατα συγκεντρώνεται γύρω από ένα πτώμα. Ο νεκρός είναι ο αγαπημένος τους ποιμένας, ο Τζορτζ. Δεν πρόκειται για συνηθισμένα πρόβατα βέβαια. Είναι ιδιαίτερα έξυπνα και γνωρίζουν τους τρόπους των ανθρώπων, καθώς ο Τζορτζ συνήθιζε να τους διαβάζει πριν κοιμηθούν. Τώρα πρέπει να αναλάβουν δράση και να λύσουν το μυστήριο της δολοφονίας του. Αρχηγός τους η μις Μαπλ, το εξυπνότερο πρόβατο στο Γκλένκιλ, και βοηθοί της το υπόλοιπο κοπάδι, μεταξύ των οποίων η Κορντέλια, που αγαπά τις παράξενες λέξεις, και ο Οθέλος, ένα κριάρι με σκοτεινό παρελθόν.
Οι έρευνές τους θα τους οδηγήσουν μπροστά σε κάποια αγωνιώδη ερωτήματα -Γιατί ο Τζορτζ έδενε κάτω από τις κοιλιές τους πακετάκια πριν διασχίσουν το λιβάδι; Ποιανού το αίμα έχει στα χέρια του ο Χαμ ο χασάπης;- καθώς και σε κάποιες αποκαλύψεις για τον ακατανόητο κόσμο των ανθρώπων αλλά και για την ίδια τη φύση των προβάτων."
Κριτική
Πιο κάτω υπάρχει μια περιγραφή-κριτική που εμφανίζεται σε αρκετές ιστοσελίδες
«Η πρωτότυπη, πανέξυπνη ιστορία μυστηρίου της Γερμανίδας Λέονι Σουάν (Leonie Swann) Το ξύπνημα των αμνών (Glennkill), ένα αναζωογονητικό, ευχάριστα διαφορετικό βιβλίο γεμάτο χιούμορ, μυστήριο, ποιητικότητα, αιρετική και φιλοσοφική διάθεση που κινείται με μαεστρία στα όρια της αφέλειας και του γκροτέσκου. Ένα αστυνομικό για οικολόγους που παίζει πολύ χαριτωμένα με τα κλισέ του είδους και κοιτάει τον κόσμο των ανθρώπων και τη φύση μέσα από τα μάτια και την οσμή των προβάτων.
Διεθνές μπεστ σέλερ, μεταφράζεται σε 32 χώρες και έχει πουλήσει πάνω από 1.500.000 αντίτυπα μέχρι σήμερα στη Γερμανία (όπου ήταν στη λίστα των μπεστ σέλερ για τρεισήμισι χρόνια).»
Προσωπική κριτική
Ας αρχίσουμε με τους χαρακτηρισμούς που γράφονται πιο πάνω στις πρώτες γραμμές.
Πρωτότυπο, αρκετά. Πανέξυπνο, έξυπνο σκέτο. Γεμάτο χιούμορ, με λίγο χιούμορ. Μυστήριο, ναι. Ποιητικότητα, σιγά ... Όσον αφόρα το υπόλοιπο «αιρετική και φιλοσοφική διάθεση που κινείται με μαεστρία στα όρια της αφέλειας και του γκροτέσκου», εγώ είμαι ένας απλός χαζός θνητός και δεν μπορώ ούτε καν να επινοήσω τι θέλει να πει ο ποιητής. Πόσο μάλλον να το σχολιάσω.
Το βιβλιαράκι διαβάζεται αρκετά άνετα. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη με κρυφά νοήματα και περιέργους συνδυασμούς γεγονότων. Παραμυθάκι θα το έλεγα. Εξαιτίας της όλης υποθέσεως, έρχεσαι μπροστά σε κάποιες αστείες καταστάσεις, όπως π.χ. τα πρόβατα να νομίζουν ότι ο Θεός είναι κανονικός άνθρωπος ή να γίνονται κάποιες περιγραφές, με παράξενο τρόπο προκαλώντας κάποιο χαμόγελο από το μέρος του αναγνώστη αλλά μην νομίσετε ότι είναι και κωμωδία. Έχει αρκετό μαύρο χιούμορ αλλά μέχρι εκεί.
Στην αρχή είναι λίγο βαρετό προσπαθώντας να δείξει η συγγραφέας τον κόσμο μέσα από τα μάτια των προβάτων αλλά ... πλατιάζουμε λίγο. Μετά από τις 100 πρώτες σελίδες φτιάχνει λίγο. Αυτό μου χάλασε λίγο είναι ως προς την πλοκή ή οποία είναι λίγο «αρχάρια», θα έλεγα. Θα ήθελα ένα πιο καλό δέσιμο των γεγονότων και μια πιο ουσιαστική σύνδεση των προσώπων. Δεν μπορώ να πω περισσότερα στην περίπτωση που κάποιος το διαβάσει.
Αλλά για να μην αναφέρω μόνο τα κακά, θα πω οτι αν το πετύχετε μπροστά σας και θέλετε να διάβάσετε κάτι light, είναι ότι πρέπει. Όπως και να το κάνεις, έχει αρκετή πρωτοτυπία.
Βαθμολογία 7/10
Πριν κάνω την κριτική μου, όποιος θέλει διαβάζει την εισαγωγή που βρίσκεται –όπως σε κάθε βιβλίο - στο οπισθόφυλλο
"Στη λοφοπλαγιά ενός ειδυλλιακού ιρλανδέζικου χωριού, του Γκλένκιλ, ένα κοπάδι πρόβατα συγκεντρώνεται γύρω από ένα πτώμα. Ο νεκρός είναι ο αγαπημένος τους ποιμένας, ο Τζορτζ. Δεν πρόκειται για συνηθισμένα πρόβατα βέβαια. Είναι ιδιαίτερα έξυπνα και γνωρίζουν τους τρόπους των ανθρώπων, καθώς ο Τζορτζ συνήθιζε να τους διαβάζει πριν κοιμηθούν. Τώρα πρέπει να αναλάβουν δράση και να λύσουν το μυστήριο της δολοφονίας του. Αρχηγός τους η μις Μαπλ, το εξυπνότερο πρόβατο στο Γκλένκιλ, και βοηθοί της το υπόλοιπο κοπάδι, μεταξύ των οποίων η Κορντέλια, που αγαπά τις παράξενες λέξεις, και ο Οθέλος, ένα κριάρι με σκοτεινό παρελθόν.
Οι έρευνές τους θα τους οδηγήσουν μπροστά σε κάποια αγωνιώδη ερωτήματα -Γιατί ο Τζορτζ έδενε κάτω από τις κοιλιές τους πακετάκια πριν διασχίσουν το λιβάδι; Ποιανού το αίμα έχει στα χέρια του ο Χαμ ο χασάπης;- καθώς και σε κάποιες αποκαλύψεις για τον ακατανόητο κόσμο των ανθρώπων αλλά και για την ίδια τη φύση των προβάτων."
Κριτική
Πιο κάτω υπάρχει μια περιγραφή-κριτική που εμφανίζεται σε αρκετές ιστοσελίδες
«Η πρωτότυπη, πανέξυπνη ιστορία μυστηρίου της Γερμανίδας Λέονι Σουάν (Leonie Swann) Το ξύπνημα των αμνών (Glennkill), ένα αναζωογονητικό, ευχάριστα διαφορετικό βιβλίο γεμάτο χιούμορ, μυστήριο, ποιητικότητα, αιρετική και φιλοσοφική διάθεση που κινείται με μαεστρία στα όρια της αφέλειας και του γκροτέσκου. Ένα αστυνομικό για οικολόγους που παίζει πολύ χαριτωμένα με τα κλισέ του είδους και κοιτάει τον κόσμο των ανθρώπων και τη φύση μέσα από τα μάτια και την οσμή των προβάτων.
Διεθνές μπεστ σέλερ, μεταφράζεται σε 32 χώρες και έχει πουλήσει πάνω από 1.500.000 αντίτυπα μέχρι σήμερα στη Γερμανία (όπου ήταν στη λίστα των μπεστ σέλερ για τρεισήμισι χρόνια).»
Προσωπική κριτική
Ας αρχίσουμε με τους χαρακτηρισμούς που γράφονται πιο πάνω στις πρώτες γραμμές.
Πρωτότυπο, αρκετά. Πανέξυπνο, έξυπνο σκέτο. Γεμάτο χιούμορ, με λίγο χιούμορ. Μυστήριο, ναι. Ποιητικότητα, σιγά ... Όσον αφόρα το υπόλοιπο «αιρετική και φιλοσοφική διάθεση που κινείται με μαεστρία στα όρια της αφέλειας και του γκροτέσκου», εγώ είμαι ένας απλός χαζός θνητός και δεν μπορώ ούτε καν να επινοήσω τι θέλει να πει ο ποιητής. Πόσο μάλλον να το σχολιάσω.
Το βιβλιαράκι διαβάζεται αρκετά άνετα. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη με κρυφά νοήματα και περιέργους συνδυασμούς γεγονότων. Παραμυθάκι θα το έλεγα. Εξαιτίας της όλης υποθέσεως, έρχεσαι μπροστά σε κάποιες αστείες καταστάσεις, όπως π.χ. τα πρόβατα να νομίζουν ότι ο Θεός είναι κανονικός άνθρωπος ή να γίνονται κάποιες περιγραφές, με παράξενο τρόπο προκαλώντας κάποιο χαμόγελο από το μέρος του αναγνώστη αλλά μην νομίσετε ότι είναι και κωμωδία. Έχει αρκετό μαύρο χιούμορ αλλά μέχρι εκεί.
Στην αρχή είναι λίγο βαρετό προσπαθώντας να δείξει η συγγραφέας τον κόσμο μέσα από τα μάτια των προβάτων αλλά ... πλατιάζουμε λίγο. Μετά από τις 100 πρώτες σελίδες φτιάχνει λίγο. Αυτό μου χάλασε λίγο είναι ως προς την πλοκή ή οποία είναι λίγο «αρχάρια», θα έλεγα. Θα ήθελα ένα πιο καλό δέσιμο των γεγονότων και μια πιο ουσιαστική σύνδεση των προσώπων. Δεν μπορώ να πω περισσότερα στην περίπτωση που κάποιος το διαβάσει.
Αλλά για να μην αναφέρω μόνο τα κακά, θα πω οτι αν το πετύχετε μπροστά σας και θέλετε να διάβάσετε κάτι light, είναι ότι πρέπει. Όπως και να το κάνεις, έχει αρκετή πρωτοτυπία.
Βαθμολογία 7/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου