Μετά το τέλος της εποχής των αμερικανικών διαστημικών λεωφορείων η NASA οραματίζεται αποστολές προς απώτερους προορισμούς, όπως τον πλανήτη Αρη και αστεροειδείς.
Το όχημα της NASA «Euriosity» σε προσομοίωση του Αρη. Η περιέργεια του ανθρώπου δεν έχει όρια. Τα διαθέσιμα χρήματα όμως έχουν...
Τα τεχνικά ζητήματα δεν φαίνεται να είναι τα σοβαρότερα, μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί η έλλειψη χρηματοδότησης.
Η κάψουλα «Ωρίων» έχει ελάχιστο χώρο για κάθε ταξιδιώτη, η θυρίδα εισόδου είναι εξαιρετικά στενή, όπως και τα παράθυρα με θέα στο άπειρο. Σ' αυτό το μικροσκοπικό διαστημικό όχημα έχει εναποθέσει μεγάλες ελπίδες η NASA. Μετά το πέρας των πτήσεων των διαστημικών λεωφορείων η αμερικανική διαστημοπλοΐα βρίσκεται στη σοβαρότερη κρίση της ιστορίας της. Από τις αρχές του 2010 ο Μπ. Ομπάμα επέβαλε περικοπές σε μεγάλο μέρος του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος, αναθέτοντας επισήμως σε ιδιωτικούς φορείς τις αποστολές μεταφοράς ανθρώπων και υλικού σε γήινη τροχιά, π.χ. στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Θύμα των περικοπών, το ύψους 100 δισ. δολαρίων φιλόδοξο πρόγραμμα «Constellation» της εποχής Μπους υιού, που περιλάμβανε αντικατάσταση των διαστημικών λεωφορείων. Η NASA θ' ασχοληθεί πλέον με εκπόνηση σχεδίων και οχημάτων για αποστολές στο απώτερο Διάστημα, το «Deep Space». Και σε προάστιο του Ντένβερ θα διαπιστωθεί τελικά αν τα σχέδια αυτά είναι όντως βιώσιμα. Σε αίθουσα μονταρίσματος βρίσκεται το πρωτότυπο οχήματος «πολλαπλών εφαρμογών», απομεινάρι του προγράμματος «Constellation» και κατασκευής της εταιρείας Lockheed Martin, το «Ωρίων». Σκοπός του διαστημικού οχήματος είναι να μεταφέρει αστροναύτες σε αστεροειδείς, ακόμη και στον πλανήτη Αρη.
Οι τεχνικές δυσκολίες για την οργάνωση τέτοιων αποστολών είναι ασύλληπτες - η οξύτητα των υπερήχων, οι εντονότατοι κραδασμοί, η συμπαντική ακτινοβολία, οι υψηλές θερμοκρασίες είναι μερικά μόνο από τα θέματα που καλούνται ν' αντιμετωπίσουν οι ειδικοί. Επιπλέον, η αναγκαιότητα μεταφοράς καυσίμων, τροφίμων, νερού και οξυγόνου για όλη τη διάρκεια της αποστολής και, κατά την επάνοδο, θερμοκρασίες εισόδου στη γήινη ατμόσφαιρα και πολύ συγκεκριμένη γωνία πρόσπτωσης στον ωκεανό. Για όλα αυτά διεξάγονται δοκιμαστικά επί Γης σε συνθήκες προσομοιώσεων. Ολα αυτά συμβαίνουν στην ειδική αίθουσα της Lockheed Martin «Space Operations Simulation Center» και ο μηχανικός της εταιρείας, Πολ Σέινς, δηλώνει πεπεισμένος ότι τα τεχνικά ζήτημα μπορούν να επιλυθούν.
Σε μια πενταετία ο Π. Σέινς υπολογίζει πως το «Ωρίων» θα είναι σε θέση για την πρώτη δοκιμαστική πτήση με δύο κοσμοναύτες, με τη βοήθεια ενός προωθητικού πυραύλου... που ωστόσο μέλλει να κατασκευαστεί. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, το 2025 θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί αποστολή με τετραμελές πλήρωμα προς κάποιον κοντινό αστεροειδή και κάποια στιγμή μετά το 2030 ίσως και ταξίδι στον Αρη.
Στην πραγματικότητα, τα τεχνικά θέματα είναι όντως ήσσονος σημασίας. Σε NASA και αμερικανική κυβέρνηση υπολείπονται, όχι μόνο τα απαιτούμενα υψηλά κονδύλια, αλλά και η θέληση και η αποφασιστικότητα. Ενώ στην εποχή των αποστολών «Απόλλων» ο στόχος ήταν σαφής -προσσελήνωση και ασφαλής επιστροφή- το σύγχρονο «ευέλικτο μονοπάτι» του Ομπάμα δεν δίνει την εντύπωση ενός ξεκάθαρου προορισμού, λέει χαρακτηριστικά ο Ρομπ. Ζουμπρίν από τη «Mars Society», τονίζοντας ότι «είναι λυπηρή η εξάρτηση σε τέτοιο βαθμό του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος από την πολιτική». Παραμένει ωστόσο αμφίβολο αν το συμπαντικό πάθος ορισμένων θα αγγίξει τελικά την Ουάσιγκτον και μάλιστα με τα γνωστά προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας.
Ο μηχανικός Σέινς, ωστόσο, πιστεύει ακράδαντα πως «ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως εξερευνητής και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πατήσει τον Κόκκινο Πλανήτη».
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου