Συχνά τεράστια σμήνη πουλιών, για παράδειγμα ψαρονιών, μπορούν και πετούν χωρίς να πέφτει το ένα πάνω στο άλλο. Ποια είναι η εξήγηση;
Κατά πρώτον, τα συγκεκριμένη είδη πτηνών διαθέτουν ασύγκριτες πτητικές ικανότητες και ανεπτυγμένη ικανότητα επικοινωνίας. Τα πουλιά που πετάνε σε μεγάλα σμήνη είναι μικρά, γρήγορα και ελαφριά. Όχι μόνο μπορούν και κινούν το κεφάλι τους πολύ γρήγορα, για να προσανατολίζονται, αλλά διαθέτουν και ένα σκελετό κατάλληλο για γρήγορες αλλαγές πορείας. Κατά δεύτερον –και αυτό εντυπωσίασε τους επιστήμονες ακόμη περισσότερο–, τα πουλιά δε λαμβάνουν υπόψη, όπως πιστευόταν μέχρι τώρα, μόνο την πορεία των διπλανών τους στο σμήνος, αλλά την πορεία 6-7 συγκεκριμένων πουλιών, που μπορεί να είναι κοντά, λίγο πιο μακριά, ή ακόμη και να κρύβονται εν μέρει από άλλα πουλιά – όλα πάντως σε μια ακτίνα 0,5-2 μέτρων. Όταν το κάθε πουλί προσέχει αρκετά άλλα πουλιά στο σμήνος, οι συγκρούσεις αποφεύγονται εύκολα, και το σμήνος λειτουργεί σαν ένας μεγάλος, ενιαίος οργανισμός. Αυτή η συμπεριφορά εξηγεί το πώς ένα σμήνος πτηνών μπορεί και αλλάζει συνεχώς σχήμα, χωρίς να αποκόπτονται από αυτό μικρότερες ομάδες. Το μοντέλο ερμηνεύει, επίσης, το πώς ένα σμήνος ανασυντάσσεται, όταν προηγουμένως έχει διασπαστεί, για παράδειγμα, εξαιτίας της επίθεσης ενός αρπακτικού.
Τα πουλιά πετούν σε σμήνη ακριβώς για να αποφεύγουν τέτοιες επιθέσεις από αρπακτικά. Τα αρπακτικά μπερδεύονται από το μεγάλο πλήθος, κι έτσι δυσκολεύονται να εστιάσουν σε ένα και μόνο πουλί.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου