Γιατί όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας δεν γαργαλιόμαστε;

Εάν κάποιος μας γαργαλούσε και καταφέρναμε να παραμείνουμε ήρεμοι, αυτό δεν θα είχε καμιά επιρροή πάνω μας. Φυσικά, θα ήταν δύσκολο να παραμείνουμε χαλαροί, επειδή το γαργαλητό προκαλεί ένταση στους περισσότερους από μας. Αυτή η ένταση μπορεί να μεταφραστεί ως αίσθημα ενόχλησης λόγω της φυσικής σωματικής επαφής, ή ως έλλειψη ελέγχου για το τι μας συμβαίνει, ή ως φόβος για το αν το αποτέλεσμα θα είναι όντως γαργαλητό ή πόνος.Όταν προσπαθούμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας, ελέγχουμε πλήρως την κατάσταση. Δεν υπάρχει ανάγκη για δημιουργία έντασης και συνεπώς δεν προκύπτει καμιά αντίδραση. Το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή έλλειψη αντίδρασης, θα παρατηρηθεί αν κλείσουμε τα μάτια, αναπνεύσουμε ήρεμα και καταφέρουμε να ηρεμήσουμε την επόμενη φορα που κάποιος αποπειραθεί να μας γαργαλήσει.
Το γέλιο που συχνά συνοδεύει το γαργαλητό, είναι το αποτέλεσμα μιας ήπιας κατάστασης πανικού στην οποία βρισκόμαστε. Αυτού του είδους η αντίδραση είναι ανακόλουθη με τη θεωρία της "επιβίωσης του καλύτερα προσαρμοσμένου", εφόσον ο πανικός μας κάνει να αισθανόμαστε περισσότερο ευάλωτοι. Αλλά όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, οι αντιδράσεις μας σε διάφορες καταστάσεις δεν είναι πάντα οι πλέον αναμενόμενες.

Πηγή

Posted in: Γιατί;