Πριν και μετά τον Εγκέλαδο
Αερομεταφερόμενα λέιζερ που χαρτογραφούν με ακρίβεια το τοπογραφικό ανάγλυφο μπορούν να αποκαλύπτουν με πρωτοφανή ακρίβεια τις παραμορφώσεις του φλοιού λόγω ισχυρών σεισμών.
Μελέτη που δημοσιεύεται την Παρασκευή στο περιοδικό Science δείχνει την περιοχή του Μεξικάλι στο Μεξικό πριν και μετά το σεισμό των 7,2 βαθμών που χτύπησε τον Απρίλιο του 2010.
Οι μεταβολές είναι δύσκολο να μετρηθούν με συμβατικές τεχνικές, δεδομένου ότι συγκεκριμένος φλοιός δεν προκλήθηκε από ένα μεμονωμένο μεγάλο ρήγμα, αλλά από την ταυτόχρονη ενεργοποίηση πολλών μικρών ρηγμάτων που κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια, επισημαίνει η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις.
Η νέα μέθοδος βασίζεται στην τεχνολογία LIDAR (Light Detection And Ranging, Ανίχνευση Φωτός και Αποστασιομέτρηση). Πρόκειται για ένα είδος «ραντάρ» το οποίο εκπέμπει παλμούς φωτός λέιζερ, οι οποίοι ανακλώνται από το στόχο και επιστρέφουν στους αισθητήρες του οργάνου, προκειμένου να προσδιοριστεί με ακρίβεια η απόσταση του στόχου.
Η ομάδα του γεωλόγου Μάικλ Όσκιν στάθηκε τυχερή, καθώς η περιοχή του Μεξικάλι είχε χαρτογραφηθεί με αερομεταφερόμενο LIDAR τέσσερα χρόνια πριν την εκδήλωση του σεισμού.
Η εκ νέου σάρωση της περιοχής μετά τη δόνηση επέτρεψε την απεικόνιση των μεταβολών σε τρισδιάστατο χάρτη.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο ρόλος των μικρών ρηγμάτων στο φλοιό της Γης «έχει υποτιμηθεί» όσον αφορά την πρόκληση σεισμών, σχολιάζει ο Δρ Όσκιν.
Ο ερευνητής εκτιμά τώρα ότι η τεχνολογία LIDAR έχει το δυναμικό να προσφέρει πολλά ακόμα στοιχεία για τους μηχανισμούς του Εγκέλαδου.
Πηγή
Αερομεταφερόμενα λέιζερ που χαρτογραφούν με ακρίβεια το τοπογραφικό ανάγλυφο μπορούν να αποκαλύπτουν με πρωτοφανή ακρίβεια τις παραμορφώσεις του φλοιού λόγω ισχυρών σεισμών.
Μελέτη που δημοσιεύεται την Παρασκευή στο περιοδικό Science δείχνει την περιοχή του Μεξικάλι στο Μεξικό πριν και μετά το σεισμό των 7,2 βαθμών που χτύπησε τον Απρίλιο του 2010.
Οι μεταβολές είναι δύσκολο να μετρηθούν με συμβατικές τεχνικές, δεδομένου ότι συγκεκριμένος φλοιός δεν προκλήθηκε από ένα μεμονωμένο μεγάλο ρήγμα, αλλά από την ταυτόχρονη ενεργοποίηση πολλών μικρών ρηγμάτων που κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια, επισημαίνει η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις.
Η νέα μέθοδος βασίζεται στην τεχνολογία LIDAR (Light Detection And Ranging, Ανίχνευση Φωτός και Αποστασιομέτρηση). Πρόκειται για ένα είδος «ραντάρ» το οποίο εκπέμπει παλμούς φωτός λέιζερ, οι οποίοι ανακλώνται από το στόχο και επιστρέφουν στους αισθητήρες του οργάνου, προκειμένου να προσδιοριστεί με ακρίβεια η απόσταση του στόχου.
Η ομάδα του γεωλόγου Μάικλ Όσκιν στάθηκε τυχερή, καθώς η περιοχή του Μεξικάλι είχε χαρτογραφηθεί με αερομεταφερόμενο LIDAR τέσσερα χρόνια πριν την εκδήλωση του σεισμού.
Η εκ νέου σάρωση της περιοχής μετά τη δόνηση επέτρεψε την απεικόνιση των μεταβολών σε τρισδιάστατο χάρτη.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο ρόλος των μικρών ρηγμάτων στο φλοιό της Γης «έχει υποτιμηθεί» όσον αφορά την πρόκληση σεισμών, σχολιάζει ο Δρ Όσκιν.
Ο ερευνητής εκτιμά τώρα ότι η τεχνολογία LIDAR έχει το δυναμικό να προσφέρει πολλά ακόμα στοιχεία για τους μηχανισμούς του Εγκέλαδου.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου