Θέμα γονιδιών είναι εν μέρει το μετατραυματικό στρες, όπως προκύπτει από νέα επιστημονική έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό «Journal of Affective Disorders».
Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχιατρικής Αρμέν Γκοεντζιάν του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, ανέλυσε το DNA 200 μελών 12 οικογενειών, που είχαν επιβιώσει από το μεγάλο σεισμό μεγέθους 7,1 Ρίχτερ στην Αρμενία, το 1998, όπου είχαν βρει το θάνατο τουλάχιστον 25.000 άνθρωποι.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν πως όσοι διέθεταν στο γενετικό υλικό τους δύο γενετικές παραλλαγές που ρυθμίζουν την παραγωγή σεροτονίνης, είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα της διαταραχής του μετατραυματικού στρες, η οποία εμφανίζεται μετά από μία τραυματική εμπειρία.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, όπως αναφέρεται στην «Καθημερινή», περίπου το 3% του πληθυσμού μίας χώρας, σε κάποια φάση της ζωής του, είναι πιθανό να εμφανίσει μετατραυματικό στρες.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα της επιστημονικής ομάδας είχαν ζήσει τον φονικό σεισμό στην Αρμενία, ενώ το 90% από αυτούς είχε δει νεκρούς και σοβαρά τραυματισμένους. Όπως προέκυψε από την έρευνα τα σοβαρότερα συμπτώματα μετατραυματικού στρες παρουσιάζονται σε όσους είχαν δύο συγκεκριμένες παραλλαγές των γονιδίων ΤΡΗ1 και ΤΡΗ2, που προκαλούσαν μικρότερη παραγωγή σεροτονίνης στον εγκέφαλό τους.
Το επόμενο διάστημα οι επιστήμονες θα πραγματοποιήσουν έρευνες σε ένα μεγαλύτερο δείγμα. Όπως τονίζει Αρμέν Γκοεντζιάν αν οι πρώτες παρατηρήσεις επιβεβαιωθούν τότε ενδέχεται οι επιστήμονες να μπορέσουν να ανακαλύψουν νέους τρόπους έγκαιρης γενετικής διάγνωσης όσων κινδυνεύουν περισσότερο από μετατραυματικό στρες, αλλά και νέων φαρμάκων καταπολέμησης της διαταραχής.
Ωστόσο, όπως σημειώνεται στο σχετικό δημοσίευμα της Καθημερινής, θεωρείται πρόωρη οποιαδήποτε νέα γενετική ή φαρμακευτική θεραπεία. Άλλωστε, οι ψυχολογικοί παράγοντες, πέρα από τους γενετικούς, φαίνεται να παίζουν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην εμφάνιση του μετατραυματικού στρες, το οποίο συνήθως αντιμετωπίζεται με ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
Πηγή
Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχιατρικής Αρμέν Γκοεντζιάν του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, ανέλυσε το DNA 200 μελών 12 οικογενειών, που είχαν επιβιώσει από το μεγάλο σεισμό μεγέθους 7,1 Ρίχτερ στην Αρμενία, το 1998, όπου είχαν βρει το θάνατο τουλάχιστον 25.000 άνθρωποι.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν πως όσοι διέθεταν στο γενετικό υλικό τους δύο γενετικές παραλλαγές που ρυθμίζουν την παραγωγή σεροτονίνης, είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα της διαταραχής του μετατραυματικού στρες, η οποία εμφανίζεται μετά από μία τραυματική εμπειρία.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, όπως αναφέρεται στην «Καθημερινή», περίπου το 3% του πληθυσμού μίας χώρας, σε κάποια φάση της ζωής του, είναι πιθανό να εμφανίσει μετατραυματικό στρες.
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα της επιστημονικής ομάδας είχαν ζήσει τον φονικό σεισμό στην Αρμενία, ενώ το 90% από αυτούς είχε δει νεκρούς και σοβαρά τραυματισμένους. Όπως προέκυψε από την έρευνα τα σοβαρότερα συμπτώματα μετατραυματικού στρες παρουσιάζονται σε όσους είχαν δύο συγκεκριμένες παραλλαγές των γονιδίων ΤΡΗ1 και ΤΡΗ2, που προκαλούσαν μικρότερη παραγωγή σεροτονίνης στον εγκέφαλό τους.
Το επόμενο διάστημα οι επιστήμονες θα πραγματοποιήσουν έρευνες σε ένα μεγαλύτερο δείγμα. Όπως τονίζει Αρμέν Γκοεντζιάν αν οι πρώτες παρατηρήσεις επιβεβαιωθούν τότε ενδέχεται οι επιστήμονες να μπορέσουν να ανακαλύψουν νέους τρόπους έγκαιρης γενετικής διάγνωσης όσων κινδυνεύουν περισσότερο από μετατραυματικό στρες, αλλά και νέων φαρμάκων καταπολέμησης της διαταραχής.
Ωστόσο, όπως σημειώνεται στο σχετικό δημοσίευμα της Καθημερινής, θεωρείται πρόωρη οποιαδήποτε νέα γενετική ή φαρμακευτική θεραπεία. Άλλωστε, οι ψυχολογικοί παράγοντες, πέρα από τους γενετικούς, φαίνεται να παίζουν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην εμφάνιση του μετατραυματικού στρες, το οποίο συνήθως αντιμετωπίζεται με ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου