Χαλάει την ηρεμία...
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μόρτεν Κρίνγκελμπαχ, ερευνητή του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Ααρχους, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Acta Paediatrica, έκαναν πειράματα με 40 εθελοντές, τους οποίους υπέβαλαν σε μια ποικιλία διαφορετικών ήχων, προκειμένου να ελέγξουν και να αξιολογήσουν τις αντιδράσεις τους σε κάθε έναν από αυτούς.
Η έρευνα έδειξε ότι, από όλους τους ήχους, οι εθελοντές αντιδρούσαν πιο γρήγορα και έντονα όταν άκουγαν το κλάμα ενός βρέφους. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η υπερευαισθησία και υπεραντίδραση στο παιδικό κλάμα έχει μια πιθανή εξελικτική ερμηνεία, καθώς αναπτύχθηκε σταδιακά ένας μηχανισμός εγρήγορσης κάθε φορά που ένα βρέφος, μέσω του κλάματός του, φαινόταν να μεταδίδει το μήνυμα ότι χρειάζεται κάτι.
Έτσι, σήμερα πια, ενστικτωδώς και αυτομάτως το κλάμα του μωρού ενεργοποιεί στο σώμα του ενήλικου μια κατάσταση αναστάτωσης, με συνέπεια να μην μπορεί να αγνοήσει το κλάμα. Όπως τα πειράματα έδειξαν και όπως όλοι λίγο-πολύ ξέρουν από προσωπική εμπειρία, ακόμα και όταν κάποιος περιτριγυρίζεται από διάφορους θορύβους, εάν ένα βρέφος κλαίει κάπου κοντά, τότε η ακοή του, εστιάζεται κυρίως σε αυτόν ακριβώς τον θόρυβο, επειδή ο ενήλικας είναι βιολογικά προγραμματισμένος να ανταποκρίνεται σε ένα τέτοιο «σήμα».
Αντίθετα, άλλους θορύβους, τεχνητούς ή φυσικούς, ακόμα και αν είναι αντικειμενικά πιο έντονοι και ενοχλητικοί, ίσως κάποιος μπορεί πιο εύκολα να τους αγνοεί και να αποστρέφει αλλού την προσοχή του, κάτι που αντίθετα είναι πολύ πιο δύσκολο στην περίπτωση του κλάματος ενός θορυβώδους μωρού.
«Λίγοι ήχοι προκαλούν τέτοια ενστικτώδη αντίδραση όπως το κλάμα του μωρού», ανέφερε ο Δρ Κρίνγκελμπαχ. «Γι' αυτό, για παράδειγμα, είναι σχεδόν αδύνατο να αγνοήσει κανείς ένα μωρό που κλαίει μέσα σε ένα αεροπλάνο, με όλη τη δυσφορία που αυτό μπορεί να προκαλεί, παρόλο που ολόγυρα μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι θόρυβοι και περισπασμοί».
Πηγη
- Ένα μωρό που κλαίει μπορεί να χαλάσει την ηρεμία μας...
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μόρτεν Κρίνγκελμπαχ, ερευνητή του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Ααρχους, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Acta Paediatrica, έκαναν πειράματα με 40 εθελοντές, τους οποίους υπέβαλαν σε μια ποικιλία διαφορετικών ήχων, προκειμένου να ελέγξουν και να αξιολογήσουν τις αντιδράσεις τους σε κάθε έναν από αυτούς.
Η έρευνα έδειξε ότι, από όλους τους ήχους, οι εθελοντές αντιδρούσαν πιο γρήγορα και έντονα όταν άκουγαν το κλάμα ενός βρέφους. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η υπερευαισθησία και υπεραντίδραση στο παιδικό κλάμα έχει μια πιθανή εξελικτική ερμηνεία, καθώς αναπτύχθηκε σταδιακά ένας μηχανισμός εγρήγορσης κάθε φορά που ένα βρέφος, μέσω του κλάματός του, φαινόταν να μεταδίδει το μήνυμα ότι χρειάζεται κάτι.
Έτσι, σήμερα πια, ενστικτωδώς και αυτομάτως το κλάμα του μωρού ενεργοποιεί στο σώμα του ενήλικου μια κατάσταση αναστάτωσης, με συνέπεια να μην μπορεί να αγνοήσει το κλάμα. Όπως τα πειράματα έδειξαν και όπως όλοι λίγο-πολύ ξέρουν από προσωπική εμπειρία, ακόμα και όταν κάποιος περιτριγυρίζεται από διάφορους θορύβους, εάν ένα βρέφος κλαίει κάπου κοντά, τότε η ακοή του, εστιάζεται κυρίως σε αυτόν ακριβώς τον θόρυβο, επειδή ο ενήλικας είναι βιολογικά προγραμματισμένος να ανταποκρίνεται σε ένα τέτοιο «σήμα».
Αντίθετα, άλλους θορύβους, τεχνητούς ή φυσικούς, ακόμα και αν είναι αντικειμενικά πιο έντονοι και ενοχλητικοί, ίσως κάποιος μπορεί πιο εύκολα να τους αγνοεί και να αποστρέφει αλλού την προσοχή του, κάτι που αντίθετα είναι πολύ πιο δύσκολο στην περίπτωση του κλάματος ενός θορυβώδους μωρού.
«Λίγοι ήχοι προκαλούν τέτοια ενστικτώδη αντίδραση όπως το κλάμα του μωρού», ανέφερε ο Δρ Κρίνγκελμπαχ. «Γι' αυτό, για παράδειγμα, είναι σχεδόν αδύνατο να αγνοήσει κανείς ένα μωρό που κλαίει μέσα σε ένα αεροπλάνο, με όλη τη δυσφορία που αυτό μπορεί να προκαλεί, παρόλο που ολόγυρα μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι θόρυβοι και περισπασμοί».
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου