Τα τελευταία χρόνια έχουν συντελεστεί πολλές εξελίξεις στο χώρο της ρομποτικής. Τα μηχανικά αντίγραφά μας έχουν αποκτήσει πόδια, ρόδες, ερπύστριες, μάτια, αυτιά, χέρια ικανά να αντιλαμβάνονται πίεση και βάρος. Τι είναι αυτό που λείπει; Τι άλλο από τη νοημοσύνη, το «ιερό δισκοπότηρο» της ρομποτικής. Μέχρι πρότινος, η επίτευξη της Τεχνητής Νοημοσύνης ακολουθούσε το δρόμο της αύξησης της επεξεργαστικής ισχύος. Τα σημερινά ρομπότ είναι προγραμματισμένα να ανταποκρίνονται σε καταστάσεις ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο σετ κανόνων, κάτι που τα κάνει μη ευπροσάρμοστα. Για να δοθεί σε ένα ρομπότ αυτό που λέμε προσωπικότητα, θα πρέπει να του εμφυτευθεί μία κβαντική λογική, όπως ονομάζεται. Η κβαντική λογική είναι απεριόριστη και στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο τυχαίο και όχι σε προκαθορισμένες συμπεριφορές. Ενώ τα τυπικά προγράμματα υπολογιστή ακολουθούν την κλασική λογική λαμβάνοντας αποφάσεις τύπου «ναι ή όχι», η κβαντική λογική επεκτείνει τον αριθμό των πιθανών αποφάσεων, βάζοντας στην εξίσωση έναν παράγοντα τυχαιότητας.
Έτσι, λοιπόν, αντί για bit που έχει δύο καταστάσεις (0 και 1 ή ναι και όχι), περνάμε στα qubit (κβαντικά bit), τα οποία μπορούν να βρίσκονται σε πολλαπλές καταστάσεις την ίδια στιγμή.
Οι κβαντικοί υπολογιστές, λοιπόν, περνούν στα ρομπότ φέρνοντας (στο απώτερο μέλλον, φυσικά, διότι όλα αυτά είναι για την ώρα θεωρίες) αυτό που ο Ασίμοφ έλεγε «ποζιτρονικός εγκέφαλος» πιο κοντά στην πραγματικότητα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κβαντική λογική θα θέσει σημαντικά ερωτήματα, με πρώτο και καλύτερο αυτό της ελεύθερης βούλησης των ρομπότ, και δεν είναι σίγουρο εάν κάτι τέτοιο είναι επιθυμητό. Ελπίζουμε πως μαζί με την κβαντική λογική, οι επιστήμονες θα θυμηθούν να εμφυσήσουν στα ρομπότ και τους Τρεις Νόμους του Ασίμοφ.
Πηγή: CGO Mag
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου