Το φως μπορεί να εκληφθεί κατά κάποιον τρόπο ως σωματίδια, και υπ’ αυτή την έννοια έχει νόημα το ερώτημα κατά πόσον ένα δωμάτιο μπορεί να γεμίσει με φως, ώστε να μην υπάρχει χώρος για άλλα φωτόνια. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχουν όρια για το πόσο πολύ φως μπορεί να υπάρχει σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Αυτό οφείλεται στο ότι τα φωτόνια είναι σωματίδια-φορείς δυνάμεων (μποζόνια) και αυτά τα σωματίδια έχουν εντελώς διαφορετικές κβαντομηχανικές ιδιότητες από τα σωματίδια ύλης (φερμιόνια), από τα οποία είναι φτιαγμένα τα άτομα.
Αν συμπιέσουμε ένα στερεό στοιχείο, σίδηρο για παράδειγμα, μπορούμε να φτάσουμε το πολύ σε μια πυκνότητα τάξης μεγέθους ενός τόνου ανά κυβικό εκατοστό –όσο τα ηλεκτρόνια του στοιχείου συνεχίζουν να υφίστανται–, αλλά τα σωματίδια-φορείς δυνάμεων μπορούν να στοιβάζονται απεριόριστα, απ’ όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε. Αυτήν την αρχή αξιοποιεί το λέιζερ, το οποίο δημιουργεί μια εξαιρετικά υψηλής συγκέντρωσης ακτίνα φωτός.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου