Ti άφησε πίσω του το Atlantis
Τα καυσαέρια από την τελευταία εκτόξευση διαστημικού λεωφορείου, τον Ιούλιο του 2011, προκάλεσε το σχηματισμό ασυνήθιστων σύννεφων στην Αρκτική τρεις μέρες αργότερα, δείχνει μελέτη της NASA και του αμερικανικού Εργαστηρίου Ναυτικής Έρευνας.
Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο Journal of Geophysical Research, οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι εκτοξεύσεις πυραύλων ενδέχεται να έχουν επηρεάσει το σχηματισμό νεφών στη μεσόσφαιρα, σε ύψος 50 έως 100 χιλιομέτρων, μια μεταβολή που θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη οι ατμοσφαιρικές μελέτες στο μέλλον.
Σε κάθε εκτόξευση, οι κινητήρες του διαστημικού λεωφορείου απελευθέρωναν περίπου 350 τόνους υδρατμών στη θερμόσφαιρα, το ανώτατο στρώμα της ατμόσφαιρας, το οποίο ξεκινά σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων.
Η ανάλυση δεδομένων από δορυφόρους της NASA και της ESA (της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας) έδειξε ότι οι υδρατμοί των καυσαερίων από την εκτόξευση του Atlantis πέρυσι το καλοκαίρι μεταφέρθηκαν στην Αρκτική με ρεύματα αέρα εξαιρετικά υψηλής ταχύτητας.
Πάνω από τη Σκανδιναβία, οι υδρατμοί συμπυκνώθηκαν στο ύψος της μεσόσφαιρας και σχημάτισαν εξαιρετικά πυκνά «πολικά μεσοσφαιρικά νέφη», γνωστά και ως φωτεινά νυχτερινά σύννεφα.
Τα σύννεφα αυτά ανακαλύφθηκαν από τους μετεωρολόγους μόλις το 1885, καθώς είναι εξαιρετικά αμυδρά και διακρίνονται από το έδαφος μόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες: είναι ορατά μόνο μετά το ηλιοβασίλεμα, όταν φωτίζονται από τον Ήλιο που μόλις έχει πέσει κάτω από ορίζοντα, την ώρα που τα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας βυθίζονται στο σκοτάδι.
Δείτε ακόμα: Σπάνια «φωτεινά νυχτερινά νέφη» σε φωτογραφία από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
«Η κατανόηση της ταχείας μεταφοράς των καυσαερίων σε ύψος γύρω στα 105 χιλιόμετρα προσφέρει νέα στοιχεία για την επίδραση των ανέμων στο κατώτερο όριο του Διαστήματος» αναφέρουν οι ερευνητές σε δελτίο Τύπου.
Το φαινόμενο, επισημαίνουν, έχει σημασία όχι μόνο για τις κλιματικές μελέτες αλλά και για τις επικοινωνίες που βασίζονται σε ηλεκτρομαγνητικά κύματα που ανακλώνται στην ιονόσφαιρα, ένα στρώμα της ατμόσφαιρας που μοιράζεται ανάμεσα στη μεσόσφαιρα και τη θερμόσφαιρα.
Πηγη
Τα πολικά μεσοσφαιρικά νέφη που προκάλεσε η εκτόξευση του Atlantis πάνω από τη Σκανδιναβία, όπως τα κατέγραψε ο δορυφόρος AIM της NASA
Τα καυσαέρια από την τελευταία εκτόξευση διαστημικού λεωφορείου, τον Ιούλιο του 2011, προκάλεσε το σχηματισμό ασυνήθιστων σύννεφων στην Αρκτική τρεις μέρες αργότερα, δείχνει μελέτη της NASA και του αμερικανικού Εργαστηρίου Ναυτικής Έρευνας.
Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο Journal of Geophysical Research, οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι εκτοξεύσεις πυραύλων ενδέχεται να έχουν επηρεάσει το σχηματισμό νεφών στη μεσόσφαιρα, σε ύψος 50 έως 100 χιλιομέτρων, μια μεταβολή που θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη οι ατμοσφαιρικές μελέτες στο μέλλον.
Σε κάθε εκτόξευση, οι κινητήρες του διαστημικού λεωφορείου απελευθέρωναν περίπου 350 τόνους υδρατμών στη θερμόσφαιρα, το ανώτατο στρώμα της ατμόσφαιρας, το οποίο ξεκινά σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων.
Η ανάλυση δεδομένων από δορυφόρους της NASA και της ESA (της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας) έδειξε ότι οι υδρατμοί των καυσαερίων από την εκτόξευση του Atlantis πέρυσι το καλοκαίρι μεταφέρθηκαν στην Αρκτική με ρεύματα αέρα εξαιρετικά υψηλής ταχύτητας.
Πάνω από τη Σκανδιναβία, οι υδρατμοί συμπυκνώθηκαν στο ύψος της μεσόσφαιρας και σχημάτισαν εξαιρετικά πυκνά «πολικά μεσοσφαιρικά νέφη», γνωστά και ως φωτεινά νυχτερινά σύννεφα.
Τα σύννεφα αυτά ανακαλύφθηκαν από τους μετεωρολόγους μόλις το 1885, καθώς είναι εξαιρετικά αμυδρά και διακρίνονται από το έδαφος μόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες: είναι ορατά μόνο μετά το ηλιοβασίλεμα, όταν φωτίζονται από τον Ήλιο που μόλις έχει πέσει κάτω από ορίζοντα, την ώρα που τα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας βυθίζονται στο σκοτάδι.
Δείτε ακόμα: Σπάνια «φωτεινά νυχτερινά νέφη» σε φωτογραφία από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
«Η κατανόηση της ταχείας μεταφοράς των καυσαερίων σε ύψος γύρω στα 105 χιλιόμετρα προσφέρει νέα στοιχεία για την επίδραση των ανέμων στο κατώτερο όριο του Διαστήματος» αναφέρουν οι ερευνητές σε δελτίο Τύπου.
Το φαινόμενο, επισημαίνουν, έχει σημασία όχι μόνο για τις κλιματικές μελέτες αλλά και για τις επικοινωνίες που βασίζονται σε ηλεκτρομαγνητικά κύματα που ανακλώνται στην ιονόσφαιρα, ένα στρώμα της ατμόσφαιρας που μοιράζεται ανάμεσα στη μεσόσφαιρα και τη θερμόσφαιρα.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου