Οι ερευνητές ανακάλυψαν στοιχεία για την ύπαρξη μιας περιοχής η οποία υπήρξε στην επιφάνεια πριν από 2000 με 85 εκατομμύρια χρόνια.
Το κομμάτια γης που οι επιστήμονες αποκαλούν Μαυριτία κομματιάστηκε εξαιτίας γεωλογικών μεταβολών και εξαφανίστηκε κάτω από τη θάλασσα καθώς οι ήπειροι έπαιρναν το σχήμα και τη θέση που γνωρίζουμε.
Η Ροδινία
Η µελέτη των πετρωµάτων, των απολιθωµάτων, του παλαιο-κλίµατος, του παλαιο-µαγνητισµού και πολλών άλλων στοιχείων, βοήθησε τους επιστήµονες να προσδιορίσουν την ύπαρξη µιας υπερ-ηπείρου, 750 εκατοµµύρια έτη πριν, γνωστή µε το όνοµα Ροδινία.
Τα επόµενα 500 εκατοµµύρια έτη, η υπερ-ήπειρος αυτή κατακερµατίσθηκε σε επιµέρους ηπείρους, που συγκεντρώθηκαν ξανά στη συνέχεια, σχηµατίζοντας για µια ακόµη φορά µια υπερ-ήπειρο, που είναι γνωστή µε το όνοµα Παγγαία.
Η Γεωλογία και η Παλαιοντολογία συνεχίζουν να µελετούν και να δίνουν στοιχεία για την εξέλιξη αυτή, για το πότε, πού και πώς λειτούργησαν όλες αυτές οι διαδικασίες παλαιο-ταφροποίησης, παλαιο-διάνοιξης, παλαιο-υποβύθισης και παλαιο-σύγκρουσης, που οδήγησαν τα επιµέρους τμήματα των παλαιο-ηπείρων και των παλαιο-ωκεανών να αλλάζουν µέσα στο χρόνο το σχήµα και τη γεωγραφική τους θέση.
Η χαμένη ήπειρος στον Ινδικό Ωκεανό
Παρότι πλέον χωρίζονται από χιλιάδες χιλιόμετρα νερού κάποτε η Ινδία βρισκόταν δίπλα στη Μαδαγασκάρη.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν τα ίχνη μιας ηπείρου, που κάποτε βρισκόταν ανάμεσά τους, της Μαυριτίας, η οποία εξαφανίστηκε.
Η μελέτη κόκκων άμμου από τις παραλίες της νήσου Μαυρικίου στον Ινδικό Ωκεανό αποκάλυψε ότι προέρχονται από μια ηφαιστειακή έκρηξη που έλαβε χώρα πριν από εννέα εκατομμύρια έτη, ενώ περιείχαν μεταλλικά υλικά πολύ παλαιότερα.
Το μέταλλο ζιρκόνιο ηλικίας μεταξύ 1970 και 600 εκατ. ετών που βρέθηκε στην άμμο οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για απομεινάρια μιας αρχαίας ηπείρου που επανήλθαν στην επιφάνεια της Γης εξαιτίας μιας ηφαιστειακής έκρηξης.
Αναλύσεις του βαρυτικού πεδίου της Γης αποκαλύπτουν διάφορες περιοχές όπου ο φλοιός του πλανήτη κάτω από το βυθό του Ινδικού ωκεανού είναι πιο παχύς από τον φυσιολογικό ωκεάνιο φλοιό (έχει πάχος 25 έως 30 χλμ έναντι του συνήθους πάχους 5 έως 10 χλμ), γεγονός που πιθανώς οφείλεται στα διάσπαρτα απομεινάρια της βυθισμένης Μαυρικίας. Και άλλες περιοχές των βυθών στους ωκεανούς πρέπει να κρύβουν παρόμοια υπολείμματα αρχαίων ηπείρων – φαντασμάτων.
Η “μικροήπειρος” Μαυριτία διασπάστηκε πριν από 85 εκατ. έτη όταν η Ινδία άρχισε να απομακρύνεται από τη Μαδαγασκάρη.
Την απόλυτη απόδειξη για τα παραπάνω σενάρια θα δώσουν οι σεισμικές έρευνες υποστηρίζουν οι επιστήμονες, ωστόσο πρόκειται για μια ακριβή διαδικασία.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου