Σπορ για λίγους και δυνατούς
Μερικά σκαλοπάτια και το ανέβασμα δυο-τριών ορόφων αρκούν για να ξεθεώσουν τους περισσότερους υγιείς κατά τα άλλα ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν είναι αγύμναστοι ή καπνιστές. Όχι και για τον Γερμανό Τόμας Ντολντ και μερικούς δεκάδες άλλους που ασχολούνται μανιωδώς με το απαιτητικό άθλημα της ανάβασης κλιμακοστασίων.
Το σπορ είναι δύσκολο, γράφουν οι New York Times, και χρειάζεται, εκτός από πολύ καλή κατάσταση, και μια δόση σκληρότητας για να ξεπεράσεις τις αγκωνιές και το σπρώξιμο στα πρώτα μέτρα.
Αν τα καταφέρει κανένας εκεί, μετά έχει να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις γιατί οι δεκάδες όροφοι του Εμπάιρ Στέιτ στη Νέα Υόρκη ή ενός άλλου μεγάλου κτιρίου δεν είναι παιχνιδάκι.
Καθώς οι αθλητές ανεβαίνουν δυο-δυο τα σκαλοπάτια, όσα κλιμακοστάσια έχουν μονό αριθμό σκαλοπατιών είναι και τα πιο δύσκολα γιατί τους αναγκάζουν να χάνουν το βηματισμό τους. Όλες οι κινήσεις τους απαιτούν προσεκτικό σχεδιασμό, ένας αθλητής μάλιστα προπονείται με μετρονόμο για να κρατά το βήμα του σταθερό.
Η αναπνοή είναι και αυτή δύσκολη μέσα στο κλειστό, χωρίς εξαερισμό χώρο και τα λεφτά από τις νίκες δεν είναι πολλά.
Ο Ντόλντ, γράφουν οι New York Times, έχει κερδίσει επτά συνεχόμενες φορές το διαγωνισμό στο Εμπάιρ Στέιτ και φιλοδοξεί να τον κερδίσει και όγδοη (ο αγώνας είναι στις 6 Φεβρουαρίου) αφού του δίνει αρκετούς πόντους για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ο Γερμανός ζει από το σπορ στο οποίο επιδίδεται που του αποφέρει και χορηγίες. Δεν ανεβαίνει μόνο σκάλες σε ψηλά κτίρια: έχει και το παγκόσμιο ρεκόρ τρεξίματος ανάποδα (5:46 λεπτά το μίλι για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν).
Τι βρίσκουν όμως όλοι αυτοί σε αυτή τη δραστηριότητα που για τους περισσότερους είναι αναγκαίο κακό για τις μέρες που έχει χαλάσει το ασανσέρ: «Κάποιες σκάλες στρίβουν στα αριστερά,μ άλλες στα δεξιά· άλλες είναι απότομες και άλλες με μικρή κλίση. Και ο αριθμός των ορόφων πάντα διαφέρει » λέει έμπειρος αθλητής, διαβεβαιώνοντας ότι το σπορ δεν είναι βαρετό.
Πηγη
Το ανέβασμα του κλιμακοστασίου στο Εμπάιρ Στέιτ δεν είναι καθόλου εύκολο
Μερικά σκαλοπάτια και το ανέβασμα δυο-τριών ορόφων αρκούν για να ξεθεώσουν τους περισσότερους υγιείς κατά τα άλλα ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν είναι αγύμναστοι ή καπνιστές. Όχι και για τον Γερμανό Τόμας Ντολντ και μερικούς δεκάδες άλλους που ασχολούνται μανιωδώς με το απαιτητικό άθλημα της ανάβασης κλιμακοστασίων.
Το σπορ είναι δύσκολο, γράφουν οι New York Times, και χρειάζεται, εκτός από πολύ καλή κατάσταση, και μια δόση σκληρότητας για να ξεπεράσεις τις αγκωνιές και το σπρώξιμο στα πρώτα μέτρα.
Αν τα καταφέρει κανένας εκεί, μετά έχει να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις γιατί οι δεκάδες όροφοι του Εμπάιρ Στέιτ στη Νέα Υόρκη ή ενός άλλου μεγάλου κτιρίου δεν είναι παιχνιδάκι.
Καθώς οι αθλητές ανεβαίνουν δυο-δυο τα σκαλοπάτια, όσα κλιμακοστάσια έχουν μονό αριθμό σκαλοπατιών είναι και τα πιο δύσκολα γιατί τους αναγκάζουν να χάνουν το βηματισμό τους. Όλες οι κινήσεις τους απαιτούν προσεκτικό σχεδιασμό, ένας αθλητής μάλιστα προπονείται με μετρονόμο για να κρατά το βήμα του σταθερό.
Η αναπνοή είναι και αυτή δύσκολη μέσα στο κλειστό, χωρίς εξαερισμό χώρο και τα λεφτά από τις νίκες δεν είναι πολλά.
Ο Ντόλντ, γράφουν οι New York Times, έχει κερδίσει επτά συνεχόμενες φορές το διαγωνισμό στο Εμπάιρ Στέιτ και φιλοδοξεί να τον κερδίσει και όγδοη (ο αγώνας είναι στις 6 Φεβρουαρίου) αφού του δίνει αρκετούς πόντους για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ο Γερμανός ζει από το σπορ στο οποίο επιδίδεται που του αποφέρει και χορηγίες. Δεν ανεβαίνει μόνο σκάλες σε ψηλά κτίρια: έχει και το παγκόσμιο ρεκόρ τρεξίματος ανάποδα (5:46 λεπτά το μίλι για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν).
Τι βρίσκουν όμως όλοι αυτοί σε αυτή τη δραστηριότητα που για τους περισσότερους είναι αναγκαίο κακό για τις μέρες που έχει χαλάσει το ασανσέρ: «Κάποιες σκάλες στρίβουν στα αριστερά,μ άλλες στα δεξιά· άλλες είναι απότομες και άλλες με μικρή κλίση. Και ο αριθμός των ορόφων πάντα διαφέρει » λέει έμπειρος αθλητής, διαβεβαιώνοντας ότι το σπορ δεν είναι βαρετό.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου