Η χημεία του φόβου
Οι ακρίδες που πεθαίνουν τρομαγμένες μειώνουν τη διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών του εδάφους που χρειάζεται η βλάστηση, αποκαλύπτει παράξενο πείραμα στο Ισραήλ. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι αράχνες και άλλοι θηρευτές επηρεάζουν τα οικοσυστήματα προκαλώντας στρες στη λεία τους.
«Τα αποτελέσματα είναι πράγματι αλλόκοτα» σχολίασε ο Ντρορ Χολένα του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Science.
Οι ερευνητές τοποθέτησαν ακρίδες μέσα σε κλουβιά, τα οποία τοποθετήθηκαν στο φυσικό περιβάλλον. Ορισμένα από τα έντομα αφέθηκαν στην ησυχία τους, ενώ τα υπόλοιπα αναγκάστηκαν να συμβιώσουν με σαρκοφάγες αράχνες, των οποίων το στόμα είχε σφραγιστεί με κόλλα ώστε να μην μπορούν να επιτεθούν.
Όταν οι ακρίδες πέθαναν, οι ερευνητές τις μετέφεραν στο εργαστήριο και άφησαν τα πτώματά τους να αποσυντεθούν μέσα σε δοχεία με χώμα και φύλλα.
Τρεις μήνες αργότερα, οι αναλύσεις αποκάλυψαν ότι στα δοχεία όπου είχαν τοποθετηθεί οι στρεσαρισμένες κατσαρίδες ο βαθμός αποδόμησης των νεκρών φύλλων ήταν 200% μικρότερος. «Μείναμε έκπληκτοι από το πόσο έντονο ήταν το φαινόμενο» δηλώνει ο Δρ Χολένα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι, υπό την επίδραση του στρες, πολλά ζώα αλλάζουν τη διατροφή τους και καταναλώνουν περισσότερους υδατάνθρακες, προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες ενεργειακές απαιτήσεις.
Δεδομένου ότι οι υδατάνθρακες δεν περιέχουν άζωτο όπως οι πρωτεΐνες, οι μεταβολές της διατροφής οδηγούν σε αντίστοιχες μεταβολές στη χημική σύσταση του σώματος. Στην περίπτωση των ακρίδων, τα έντομα που είχαν στρεσαριστεί παρουσίασαν 4% υψηλότερη αναλογία άνθρακα/αζώτου.
Η μείωση του αζώτου, με τη σειρά της, επηρεάζει τα μικρόβια του εδάφους, τα οποία χρειάζονται αυτό το στοιχείο για να συνθέσουν τα ένζυμα με τα οποία αποδομούν τη νεκρή βιομάζα.
Όπως επισημαίνει ο Δρ Χολένα, η έρευνα δείχνει ότι η παρουσία θηρευτών επηρεάζει την ανακύκλωση των θρεπτικών συστατικών στα οικοσυστήματα. Εικάζει μάλιστα ότι άλλοι παράγοντες που προκαλούν στρες, όπως η ξηρασία και ο καύσωνας, μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμες επιδράσεις στη βλάστηση αλλά και τις ανθρώπινες καλλιέργειες.
Πηγη
Για καλή σοδειά, αφήστε τις ακρίδες να πεθάνουν ήρεμες
Οι ακρίδες που πεθαίνουν τρομαγμένες μειώνουν τη διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών του εδάφους που χρειάζεται η βλάστηση, αποκαλύπτει παράξενο πείραμα στο Ισραήλ. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι αράχνες και άλλοι θηρευτές επηρεάζουν τα οικοσυστήματα προκαλώντας στρες στη λεία τους.
«Τα αποτελέσματα είναι πράγματι αλλόκοτα» σχολίασε ο Ντρορ Χολένα του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Science.
Οι ερευνητές τοποθέτησαν ακρίδες μέσα σε κλουβιά, τα οποία τοποθετήθηκαν στο φυσικό περιβάλλον. Ορισμένα από τα έντομα αφέθηκαν στην ησυχία τους, ενώ τα υπόλοιπα αναγκάστηκαν να συμβιώσουν με σαρκοφάγες αράχνες, των οποίων το στόμα είχε σφραγιστεί με κόλλα ώστε να μην μπορούν να επιτεθούν.
Όταν οι ακρίδες πέθαναν, οι ερευνητές τις μετέφεραν στο εργαστήριο και άφησαν τα πτώματά τους να αποσυντεθούν μέσα σε δοχεία με χώμα και φύλλα.
Τρεις μήνες αργότερα, οι αναλύσεις αποκάλυψαν ότι στα δοχεία όπου είχαν τοποθετηθεί οι στρεσαρισμένες κατσαρίδες ο βαθμός αποδόμησης των νεκρών φύλλων ήταν 200% μικρότερος. «Μείναμε έκπληκτοι από το πόσο έντονο ήταν το φαινόμενο» δηλώνει ο Δρ Χολένα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι, υπό την επίδραση του στρες, πολλά ζώα αλλάζουν τη διατροφή τους και καταναλώνουν περισσότερους υδατάνθρακες, προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες ενεργειακές απαιτήσεις.
Δεδομένου ότι οι υδατάνθρακες δεν περιέχουν άζωτο όπως οι πρωτεΐνες, οι μεταβολές της διατροφής οδηγούν σε αντίστοιχες μεταβολές στη χημική σύσταση του σώματος. Στην περίπτωση των ακρίδων, τα έντομα που είχαν στρεσαριστεί παρουσίασαν 4% υψηλότερη αναλογία άνθρακα/αζώτου.
Η μείωση του αζώτου, με τη σειρά της, επηρεάζει τα μικρόβια του εδάφους, τα οποία χρειάζονται αυτό το στοιχείο για να συνθέσουν τα ένζυμα με τα οποία αποδομούν τη νεκρή βιομάζα.
Όπως επισημαίνει ο Δρ Χολένα, η έρευνα δείχνει ότι η παρουσία θηρευτών επηρεάζει την ανακύκλωση των θρεπτικών συστατικών στα οικοσυστήματα. Εικάζει μάλιστα ότι άλλοι παράγοντες που προκαλούν στρες, όπως η ξηρασία και ο καύσωνας, μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμες επιδράσεις στη βλάστηση αλλά και τις ανθρώπινες καλλιέργειες.
Πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου