Οι μαθητές που καθοδηγούνται από τις δικές τους
επιδιώξεις βελτιώνουν περισσότερο τις μαθηματικές δεξιότητες τους, παρά
από το IQ που έχουν ή από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι η πίεση των
γονέων ή οι βαθμοί που παίρνουν. Παράγοντες που δεν τους δημιουργούν
μια διαρκή ώθηση.
Έτσι λοιπόν τα κίνητρα και η σωστή στρατηγική στις σπουδές, δίνουν
ανάπτυξη στις μαθηματικές ικανότητές κι όχι το IQ, σύμφωνα με μια νέα
αμερικανική μελέτη.
Αλλά εδώ υπάρχει και μια παγίδα: Τα ευρήματα, που
δημοσιεύονται στο περιοδικό Child Development, δείχνουν ότι αν βάλουμε
με τη βία τα παιδιά να κρατάνε μπροστά τους τα βιβλία των μαθηματικών,
κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τα βοηθήσει.
Η ανάλυση που έγινε σε πάνω από 3.500 παιδιά στην
Γερμανία ανακάλυψε ότι όσοι ξεκίνησαν με σταθερό τρόπο στην 5η τάξη του
Δημοτικού, θα μπορούσαν οι βαθμοί τους να φτάσουν πάνω από το Καλώς στην
Β! Γυμνασίου, αν οι μαθητές είχαν αρκετά κίνητρα και αποτελεσματική
στρατηγική στο διάβασμα τους, ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας Kou
Murayama, ερευνητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος
Άντζελες.
"Η ανάπτυξη στις μαθηματικές ικανότητες είχε
προβλεφθεί από τα κίνητρα και τις στρατηγικές μάθησης," αναφέρει η
ερευνήτρια Kou Murayama. "Δεδομένου ότι το IQ δεν έδειξε αυτό το αποτέλεσμα, θεωρούμε ότι τούτο το εύρημα είναι εντυπωσιακό."
Είναι γνωστό ότι είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα το αν
υπάρχει μια έμφυτη δεξιότητα στα μαθηματικά. Μερικές μελέτες δείχνουν
ότι οι δεξιότητες στα μαθηματικά εμφανίζονται στα μωρά, ενώ άλλες
δείχνουν ότι ο πολιτισμός παίζει τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση αυτών των
δεξιοτήτων.
Για παράδειγμα, οι άνδρες υπερτερούν των γυναικών στα
τυποποιημένα τεστ των μαθηματικών. Όμως, οι διαφορές αυτές μπορεί να
οφείλονται στο άγχος στα μαθηματικά, ή σε πολιτιστικές επιρροές, έχουν
δείξει άλλες μελέτες.
Και σε δημοσκοπήσεις, οι άνθρωποι στις χώρες της
Ανατολής συχνά υποστηρίζουν ως το πιο σημαντικό στοιχείο για την
ικανότητα στα μαθηματικά την προσπάθεια, ενώ οι Δυτικοί λένε συνήθως ότι
η ικανότητα στα μαθηματικά είναι έμφυτη.
Για να μάθουν ποιός παράγοντας ήταν ο πιο σημαντικός,
η ομάδα του Murayama παρακολούθησε, περίπου, 3.500 παιδιά από τη
Βαυαρία, κάνοντας τους ένα τεστ IQ και μια εκτίμηση των αλγεβρικών και
γεωμετρικών τους ικανοτήτων από την 5η τάξη του Δημοτικού έως την Α!
Λυκείου.
Μέτρησαν, επίσης, τα εσωτερικά τους κίνητρα για να
εργαστούν στα μαθηματικά, ζητώντας τους να βαθμολογήσουν σε μια κλίμακα
από 1 έως 5, αν είχαν κάνει αρκετή προσπάθεια στα μαθηματικά, επειδή
τους ενδιαφέρει το μάθημα. Επίσης, αυτοί έπρεπε να αναφέρουν αν το
κίνητρο τους οφειλόταν σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως να πάρουν καλούς
βαθμούς.
Οι λαοί της Ανατολής είναι πολύ αυστηροί με τα παιδιά τους, γεγονός που τα οδηγεί στην κατάθλιψη, στο στρες και στην
Η έρευνα τους ζητούσε να πουν αν στηρίζονταν σε μια
μηχανική αποστήθιση του μαθήματος ή σε μια στρατηγική "βαθιάς μάθησης"
των μαθηματικών, η οποία να τους είχε συνδέσει τα μαθηματικά με άλλους
τομείς της ζωής τους.
Δεν αποτελεί έκπληξη, κατά την έναρξη της μελέτης,
ότι τα παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης είχαν την καλύτερη επίδοση στα
μαθηματικά.
Όμως αργότερα τα απαθή παιδιά με υψηλό IQ δεν είχαν την πρόοδο που είχαν τα παιδιά με σωστή στρατηγική μάθησης.
Δυστυχώς, αναγκάζοντας τα παιδιά να ξενυχτάνε μπροστά
από τα βιβλία τους δεν θα δημιουργήσουμε παιδιά-θαύματα στα μαθηματικά.
Εξωτερικοί παράγοντες όπως η πίεση των γονέων ή οι βαθμοί, δεν
δημιουργούν μια διαρκή άνοδο στις μαθηματικές ικανότητες.
“Δεν είναι αυτή η μέθοδος καλή ιδέα για να αναγκάσουμε τους μαθητές να μάθουν μαθηματικά," δηλώνουν οι ερευνητές.
Αντιθέτως , τα παιδιά που οδηγήθηκαν από το δικό τους ενδιαφέρον βελτιώθηκαν περισσότερο. Έτσι, αντί να αναγκάζουμε
τους εφήβους να είναι συνεχώς στον αγώνα, μπορεί να είναι πιο χρήσιμο
στους γονείς ή τους δασκάλους τους, να τους δείξουν τον τρόπο με τον
οποίο συνδέονται τα μαθηματικά με την πραγματική ζωή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου